Maandag de 4e november.....

Niemand kan teruggaan en vanaf daar opnieuw beginnen. Iedereen kan nu beginnen en een nieuw einde realiseren.

- M. Robinson -

De maandag is alweer een heel stuk op weg om aan het einde te komen en vandaag was een redelijk goede dag. Sterker nog afgelopen dagen zijn ook echt wel goed geweest. Ik denk dat ik, in ieder geval op dit moment, een beetje doorkrijg dat dit de dagen zijn voor mij. Ik bedoel hiermee eigenlijk te zeggen dat ik leer te accepteren dat ik niet meer kan voldoen aan hetgeen ik mijzelf altijd opleg. En dat is een hele grote stap voorwaarts. Uiteraard is 3 goede dagen nog niet de complete acceptatie en het begin van een nieuw einde zoals hierboven omschreven máár ik denk dat ik op de goede weg ben. Laten we het in ieder geval hopen, dat is al een heel stuk beter als de gemoedstoestand waar ik me de afgelopen weken in bevond!

Wat ook bijdraagt, denk ik, is het feit dat het met mijn kies echt een heel stuk beter gaat. Vandaag en gisteren heb ik zelfs weer kunnen kauwen. En ik moet zeggen dat was best wel fijn. Harde dingen zorgen nog wel voor een pijnscheut maar zachte dingen geven geen problemen. Ook ben ik veel bezig met mijn huiswerk van de psycholoog. Ik heb een soort boekje meegekregen met opdrachten, mythes en uitleg. Het heet heel toepasselijk: Stop met vechten, start met leven! Ook een pakkende tekst. Het is een relatief nieuwe vorm van gedragstherapie (tekst uit het boekje 🙈) is zal de intro even kopiëren en plakken.

Acceptance and Commitment Therapy (ACT). Een Nederlandse vertaling voor ACT zou bereidheid en toewijding zijn. ACT gaat er vanuit dat pin iets is wat bij het leven hoort, en dat niet alle pijn direct oplosbaar is (denk aan ziekte, verlies, verdriet). De vraag die ACT je wil stellen is, of je bereid bent alles toe te laten wat je niet kan veranderen, en ervoor durft te kiezen om je leven te leiden in de richting die jij waardevol en belangrijk vindt.

Dat dus... Ik denk dat het dus voor veel patiënten en niet patiënten wordt gebruikt. Sommige stukken die erin staan komen bekend voor uit de HRM wereld. Dingen die je weet toe te passen blijken in je eigen grijze massa toch voor problemen te zorgen. Maar nu ik er probeer regelmatig mee bezig te zijn leer ik toch op een andere manier naar de dingen te kijken. Eén van de grootste opgedwongen zinnen in mijn hoofd bijvoorbeeld is dat ik blij moet zijn, en gelukkig moet zijn omdat ik nog leef. Hiermee leg ik onbewust een grote druk op mijn schouders, want wat nu als het een dag wat minder gaat? Dan hoef je echt niet als een blij ei door te stuiteren omdat ik mezelf dit opleg. En dit is maar een klein voorbeeldje van een heel groot geheel. Onbewust hebben we allemaal wel van deze opgedrongen regeltjes, helemaal niet erg als je goed functioneert. Maar als het allemaal ineens anders is als voorheen kan het heel goed zijn dat deze regeltjes niet meer voor je blijken te werken. En gaandeweg nu kom ik er achter dat ik echt héél veel van deze regeltjes heb..... Met andere woorden, genoeg werk aan de winkel in de grijze massa! Even een wist u dat je... wist je dat 60% van onze hersenen uit vet bestaan? Best een interessant weetje, vind ik dan... Ik vrees dat het bij mij niet alleen 60% in de hersenen is...

Afgelopen weekend hadden we (soms alleen ik) best een drukke agenda. Ik keek er best tegenop moet ik je eerlijk bekennen. Zaterdag had ik doorgegeven dat ik wel wilde schrijven (verslag dressuur jury) in Uden bij de subtop. En zodoende ben ik daar naar afgereisd. Gelukkig een weg die ik kan dromen omdat tante Tinus en ome Jac daar wonen. Geen snelweg, wat het ook eenvoudiger maakte, en zo'n 40 á 45 minuten rijden. Het bleek goed te doen...heen dan.. Ik mocht schrijven bij een internationaal jurylid en heb er weer een hele hoop van opgestoken. Het is leerzaam en ik vind het zelfs leuk. Wel is het moeilijk omdat ik vooraf niet weet hoe ik me voel en of ik op die dag wel capabel ben. Gelukkig was dat dus nu wel het geval. Dus wederom heerlijk middagje genoten van de mooie sport. Nadien nog even gezellig wat gekletst en op weg naar huis. Ik wilde bij mijn tante en oom langsgaan maar daar nam helaas niemand op. Dus dan maar door richting Heythuysen, althans dat was de planning eerst. Ik had al naar huis gebeld dat ik eraan kwam echter had ik toen belde ik met Nico, als ik in de auto zit wil ik om de één of andere reden altijd maar bellen... En besloten we (Daantje was er ook) dat we heel spontaan en overheerlijk bij Leon zouden gaan eten. Dit was halverwege de rit naar huis, namelijk bij Pannenkoekhuis Pluk in Beek en Donk. En het was zalig! Ik had een Amerikaanse pannenkoek met daarop teveel om op te noemen. Ik heb hem ook maar voor 3 kwart op omdat ik natuurlijk ruimte moest (vooral moest) houden voor een ijscoupe! Tja, afvallen blijft zo wel een dingetje natuurlijk....

Om 9 uur ging ik naar huis ik was inmiddels kei moe, echt heel moe. En voelde ook hoofdpijn opkomen. Kijk en daar had ik mezelf weer even vergaloppeerd. Ik doe iets en denk gelijk dat het weer onbeperkt door kan gaan. En dat ging ook wel, echter was naar huis rijden niet geheel verantwoordelijk volgens mij. En ik moest dat wel die avond en daags erna bekopen met echt gewoon zwak, ziek en misselijk te zijn. Ook dat moet ik anders zien. Ik heb een hele leuke dag en avond gehad. Sterker nog die nacht heb ik echt super geslapen. Ik ben wel wakker geworden door Terror die mij rond half 3 kwam laten weten hoe lief hij me vond. En toen ik daar vervolgens niet op reageerde besloot hij dat mijn hocker best als krabpaal kon fungeren. Dus sliep ik die nacht niet met een kussen in mijn armen (of mijn lief) maar met de plantenspuit. Want als ik daarmee spuit gaat hij tegenwoordig braaf weg. Oké, ik moet soms wel 4 á 5 x spuiten maar... ik hoefde er niet uit! En ben dus echt letterlijk met de plantenspuit in mijn handen weer in slaap gevallen. Geen nachtelijke picknick of strooptocht, geen spelletjes, geen luisterboek, geen nare gedachten.. nee gewoon goed geslapen! Die zondagnamiddag zin we naar Veldhoven op visite geweest en hadden daar ook een paar heerlijke uurtjes gehad. Thuisgekomen de paarden gedaan en daarna de F1 geluisterd (Chris keek op de IPad) en wat gelezen. Om vervolgens om een uur of 10 naar bed te gaan om gewoon wederom een goede nacht te hebben! Ook weer een klein incidentje met Terror maar ook die momentjes oftewel incidentjes worden kleiner! Vandaag na de paarden heerlijk bij de buurvrouw op de koffie, daarna nog op Kaat rondgestapt eten gekookt en voilà achter de PC.

Het ging dus een tijdje minder, vooral het psychische aspect maar ik denk dat ik weer redelijk op de goede weg ben! We gaan ervoor!

Fijne avond.