Mallorca it is.....

Ik pluk alles wat mooi is in de dag. Niet letterlijk natuurlijk. Bloemetjes laat ik staan om eindeloos naar te kunnen blijven staren.

En hier vooral. Want vooral langs de wegen hier bevinden zich de mooiste veldbloemen! En van dat soort dingentjes kan ik echt enorm genieten. En dat doe ik dus ook volop. Want hoewel ik een beetje tegen deze vakantie op zag, beken ik nu dat het echt wel dik genieten is. En jawel ik ben nog steeds dezelfde ik. Ik heb ook dus nog steeds dezelfde kwaaltjes en uiteraard die grote kwallen kwaal 😊. Maar, ze zijn er. En met ze bedoel ik echt de geniet momentjes en die pluk ik dan weer wel gretig!

Woensdag na aankomst heb ik die nacht redelijk goed geslapen. En de uren die ik sliep waren ook een stuk langer als normaal. Maar het is dus nu wel vast komen te staan dat niet Terror iedere nacht voor problemen zorgt maar dat ik het echt toch zelf ben! Die donderdag zijn we na een veel te groot ontbijt (en ja, ook daar ben ik zelf debet aan) naar het hotel van Marcus en Patries gegaan. Toen we daar waren en we rondkeken heb ik mezelf wel voorgenomen dat mocht ik ooit weer weg willen en iets willen boeken dat ik dan toch maar ga boeken op de 'normale' manier. Dus zoeken en selecteren. Want wat een prachtige accommodatie is dat! En eigenlijk kan ik echt niet iets negatiefs zeggen over het hotel waar we nu in zitten, ik kan uiteraard wel zeiken. Maar dat zegt meer over mij als over dit mooie hotel. Want het allerbelangrijkste is hygiëne en die is in ons hotel top, de kamers zijn eigenlijk echt groot (familiekamer met aparte slaapkamer), het balkon is mega met een schitterend uitzicht. De bedden zijn goed, persoonlijk hou ik meer van een dekbed maar er is niet mis met de dekens... En het hele gebeuren eromheen is ook mooi en goed onderhouden. Maar ik zou mezelf niet zijn om toch even te uiten waarom ik de gedachten over het boeken kreeg. Er is hier live animatie, in mijn ogen geluidsoverlast omdat wij daar geen deel van uitmaken. Maar ik weet zeker dat er veel mensen zijn die helemaal uit hun dak gaan op de special van Queen of de speciale avond van Spaanse volkoren muziek. Echter is dat niet mijn ding. Dan de enorme (vr) eetzaal. Eigenlijk veel variatie, maar van alles te veel, te vet en net niet waar ik trek in heb (ik ben dus een zeikerd). Qua smaak is er echt ook niets op aan te merken... Kortom, ik ben gewoon een verwende aap en moet niet zeuren.

Anyway ik was aan het vertellen dat we daar in het hotel aankwamen en dwaalde dus weer even lekker af... We zijn daarna in de auto gestapt en naar Porte D' Alcudia gereden. Daar hebben we heerlijk rondgelopen en heerlijk ergens wat koffie (ijskoffie....heerlijk) gedronken en daarna lunch genuttigd in een leuke tent. Ik moet zeggen dat ik redelijk wat in de rolstoel heb gezeten en dat ik snel moe ben ik zie dit als falen maar weet dat dat nergens op slaat. Ik verspil gewoon geen energie...that's it! Wat ik wel af en toe moeilijk vind zijn de blikken van mensen. Ongegeneerd soms zie je ze denken. Kinderen daarentegen zijn open en eerlijk. Een schattige ronde kleuter stond me bij een kiosk aan te kijken en vroeg zijn moeder 'Mom why is that lady in a chair with wheels?'. De moeder kreeg een blos op haar wangen en sleurde het kind mee.. Tja, is natuurlijk ook voor een ouder best gênant. Maar daarentegen wel eerlijk en ik wil best antwoorden. Niet dat ik tegen deze kleuter zou zeggen wat ik heb maar ik kan wel zeggen dat ik gewoon moe ben, toch.. Na deze heerlijke middag ben ik gaan slapen en zijn we daarna nog gaan eten. Ik moet zeggen dat de dessertbar echt heel goed is in het verleiden van mijn aandacht... Daarna kwamen Marcus en Patries en kids nog maar ben ik na een half uurtje naar bed gegaan. Te moe.... En dan is het ook echt meteen op met de energie. Dit ging gepaard met wat tranen. Het voelt zo enorm als falen als ik moet afdruipen. Maar de steken in mijn zij en de opkomende buikpijn en hoofdpijn gaven de doorslag toch maar naar boven te gaan. Daar aangekomen kreeg ik net op dat moment een lief appje van Jac, net op tijd. Net zoals een paar weken terug op het juiste moment een appje van Wendy kwam. Daardoor barst ik in janken uit en weet dat het iets is waar ik niets aan kan doen. Iedereen snapt het ook altijd wel maar voor mijzelf is het gewoon echt naar.... Afijn, na 10 minuten kon ik naar de wc rennen en was er een groot deel van de buikpijn verdwenen met het doorspoelen van het toilet. Ik heb nog wat zitten appen en ben gaan slapen. En die nacht heb ik ondanks 2 uur wakker liggen van half 5 tot half 7 echt lekker geslapen!

Vrijdag stond in het teken van de grotten in Porto Christo beter bekend onder Coves dels Hams of coves del Drach. De rit erheen alleen al was bijzonder mooi. We hadden de navigatie ingesteld op ontwijken van de snelwegen en we kwamen langs de mooiste bergen en kuststroken. Echt prachtig. We kwamen ook per toeval bij een waanzinnig lekker restaurantje op een idyllisch gelegen plek aan de kust. Waanzinnig mooi uitzicht en een overheerlijke ijskoffie met cheescake (we vergeten het gezonde eten hier maar even 😊). Aangekomen op de plaats van bestemming bleek het een drukbezochte attractie te zijn. Na in de rij te hebben gestaan voor kaartjes en gelezen te hebben hoever het lopen was. Is besloten toch maar de rolstoel te pakken. Ik geloof 241 treden af dan 1.7 km lopen en dan weer 141 treden op (ergens in de buurt daarvan iig). En daar stonden we in de rij voor de toer van 14:00 uur. Wachtend.... Tot er een medewerker kwam vertellen dat de rolstoel niet mee kon en het echt wel pittig was. Slik....Wtf.... Oké dit zijn dus momenten die je weer even met je neus op de feiten drukken. De Kankerfeiten wel te verstaan. Ik heb het en ben erdoor beperkt en dit valt nu even ook onder de beperkingen. Jammer dat het nergens van tevoren stond aangegeven (of dat wij het niet hebben gezien) het was even pijnlijk maar ik kon me gelukkig snel vermannen. Chris wilde direct bij mij blijven wat ik dan rotter vind voor hem als dat ik het voor mezelf vind. Uiteindelijk is tante Tineke bij me gebleven en hebben we heerlijk in het zonnetje zitten lezen. Ik begon voor het eerst in mijn nieuwe boek, een chiclit. Voor de vakantie wilde ik een snel makkelijk te lezen boek. Maar wat denk je.. Gaat het over een meisje wiens zus kanker krijgt (en naar ik nu weet ook snel dood zal gaan....) heb ik weer. Stukken uit het boek zijn echt zo herkenbaar geschreven. De angsten de onzekerheden het willen regelen. Maar gelukkig voor mij heb ik wel heel veel bonustijd. In het boek had deze jonge vrouw het niet. Dus toen het boek uit was (ik spring van de hak op de tak want dat was een dag later pas uit) heb ik wederom een lekker potje gejankt. Weer terugkomend bij mijn verhaal... na een 2 uur schat ik kwam de rest terug uit de grot. Gelukkig met supermooie foto's zodat ik het toch ook mee heb gekregen! De terugweg naar huis ging langs de Mc Donalds....yeah... hoewel ik geen honger had en me alleen tegoed deed aan kipballetjes en een milkshake. Weer in de auto begon de regen uit de hemel te vallen. Donkere wolken bereikten het eiland en de hele nacht heeft het gegoten. Maar die dag... neemt niemand ons meer af!

In het hotel aangekomen gelijk weer even slapen. Om half negen wakker om toch nog maar iets te gaan eten. Daarna weer naar bed en afgezien van 1 keer een uur wakker goed geslapen. Zaterdag stond er een boottrip op het programma. Nergens hadden we nog geboekt dus besloten we naar Port de Pollenca te rijden en daar te kijken naar de mogelijkheden. Hier ontstonden wat onenigheden over, het gros wilde met zo'n grote ferry terwijl ik er meer in zag een boot met kapitein te nemen. Gelukkig kozen we voor het laatste en hebben we werkelijk een waanzinnige middag gehad. Wat een mooie natuur, wat een mooi weer, wat gezellig! Een top middagje dus. Toen we richting huis gingen varen was ik zo moe dat ik op een dunne bank (ongelooflijk dat ik er niet af ben gestuiterd, dank ome Jac die iets onder mijn knieën had gelegd) snel in slaap ben gevallen. Van de ruige vaart met hoge golven en spetterend water heb ik dan ook niet veel van mee gekregen. Behalve dan dat mijn hoed echt kletsnat was na aankomst 😊. Op de terug weg naar de auto nog lekker een Pina Colada gedronken op een gigantisch mooi terras op een pier. Helaas met een chagrijnige ober maar dat nam niets aan onze cocktails en natcho's af.

Die avond in het hotel aangekomen, gedoucht en naar bed. En hoewel wederom een paar uur wakker te hebben gelegen...heerlijk geslapen! En nu zit ik in mijn eentje bij het zwembad en daar is afgezien van 1 gezinnetje echt helemaal niemand! Dus zit ik onder een parasolletje mijn blog te typen nadat ik net wat heb geslapen. De rest is allemaal met de auto een mooie bergrit naar een mooi dorpje maken en ik bleef na veel aandringen van mezelf dat ik echt wel alleen kon zijn op dit moment (ziekenhuis op loopafstand geeft rust in mijn hoofd, triest maar waar) dus lekker in het hotel.

Ik ga niet teruglezen wat ik heb getypt want in de zon ondanks de parasol is het niet te lezen op een schitterend scherm. Dus ik hoop dat ik niet te negatief ben geweest want ik geniet echt! Er zijn confrontatiemomentjes maar hé.... Zo is het leven!

Fijne dag