Mis poes...Tom dan...

Het leven is te kort om je druk te maken over stomme dingen en onveranderbare zaken. Focus op wat je wel wil en kunt.

Aldus... jawel zoals altijd VoorPositiviteit op Twitter. Wat dat betreft ligt mijn jaar-scheur-kalender van VoorPositiviteit maar een beetje werkloos te liggen in het kantoor. Net als het kantoor wat ook maar een beetje verloren erbij ligt. Gewoon netjes geschilderd en opgeruimd, oké het plafond moet ik nog doen maar het werd mooi weer dus dat wil zeggen buiten zat te doen...

Over schilderen gesproken, volgens mij heb ik nog helemaal niet laten weten dat we het weekend voor dit weekend. Of te wel gewoon eenvoudig gezegd twee weken geleden :) hebben Chris en ik (met behulp van de steiger van de Kroontjes) de grote schuur in de carboleum gezet. En ja ik weet dat dat niet meer mag maar we hadden een soort vervanger maar ik weet de naam niet vandaar het wordt carboleum, beits kan natuurlijk ook, what ever... Chris was in ieder geval die vrijdag dat ik begon naar zijn werk en ik besloot dat ik aan de gang wilde. Dus de buren gevraagd of ik de steiger kon lenen en daar ging ik met de aanhanger de steiger halen. Een heel ding (9 meter) maar ik dacht echt dat ik dat zelf wel even kon regelen... not... Gelukkig wilden de buurtjes helpen en hebben we hem samen opgeladen en eenmaal thuis heeft Nob hem opgebouwd. Geweldig hoe die zich op een paar buizen als een aap heen en weer manoeuvreert. Ik had een paar weken geleden al zijn atletisch gestalte mogen aanschouwen bij het recht leggen van enkele dakpannen. Maar de opbouw van de steiger liet echt duidelijk de vergelijking zien dat we afstammen van de aap. En ik heb goed opgelet want, jawel een dik uur later ging ik als een aap klimmend de steiger in helemaal naar de top van het dak! Ik moet wel jullie beeldvorming even bijschaven want jullie denken natuurlijk aan een lichtvoetig aapje wat zich omhoog werkt maar niets van dit alles. Ik was/ ben meer het type gorilla, zwaarlijvig en traag. Maar hé, ik kwam waar ik wilde en nog belangrijker de steiger viel er niet door om . Volgens mij heeft mijn moeder doodsangsten uitgestaan want die vond het maar niets. Eerlijk is eerlijk op de 3e verdieping van de steiger wilde ik ook niet alleen zijn en wilde ik dat of vaders of moeders in de buurt waren. Want ik blijf een brokkenpiloot en dan kun je maar beter iemand in de buurt hebben die dan tenminste 112 kan bellen. Ik grap er nu wel om maar op dat moment wilde ik echt iemand om me heen hebben, op de grond dan. Toen Chris die avond thuiskwam had ik de nagenoeg de hele voorkant van de stal gedaan! En trots dat ik op mezelf was! Het is als eerst enorm opgeknapt en als tweede... I DID IT!! Dat weekend zijn Chris en ik doorgegaan en is de hele schuur gedaan. Zelfs heb bord met de naam van de boerderij is geschilderd en opnieuw voorzien van haar eigen naam. Kleine kanttekening. Eerst stond er Hoeve Erica dit vond ik altijd net de naam van één of andere seksboerderij dus heb ik dit zelfstandig aangepast naar Erica Hoeve. Grappig detail is dat mijn vader het niet eens opgemerkt had, en geloof me die loopt wat keren door die deur eronder als hij gaat vissen!

Maar goed, dit is dus al 2 weken geleden. Terug naar het heden. We zijn nog niet over het verlies van onze Cooper heen en of een ander 'drama' doet zich voor op de boerderij. Onze stal kat Tom is namelijk verdwenen. Alles hebben we afgezocht, ik heb in een straal van 5 kilometer om de boerderij gelopen, gefietst, geroepen, geschut met brokjes met helaas 0 resultaat. Zo verdrietig. En ook zo niets voor Tom, die ging nooit langer als een paar uur op pad en ook nooit ver weg. Afgezien van die keer toen hij een half jaar oud was en heel dapper in een boom bij de buurvrouw ging zitten waar hij niet meer uit kwam... de brandweer (met 3 wagens....serieus...) hebben hem toen uit de boom moeten halen. Afijn, toen vond ik hem gelukkig wel en hoorde hem miauwen. Nu echter hoor ik helemaal niets. Ik ga in de avond laat nog een rondje en roep nog maar het blijft stil, angstvallig stil... Gelukkig heb ik ook niet zijn levenloze lichaampje ergens langs de weg in een sloot aangetroffen, dus er is nog hoop. Ik ben ook bang dat iemand hem mee heeft genomen. Het is natuurlijk een knappe charmante vent en hij houdt enorm van aandacht... wie zal het zeggen.... Als ik dan mag kiezen dan liever dat hij het goed heeft ergens anders maar ik bid, hoop en duim dat hij weer terug bij ons komt. Zijn zusje Poes is ook van slag en blijft om je benen dralen zodra ze je ziet.

Dan hebben we nog onze Max. Die het echt super goed doet, de nachten slaapt hij tot half 7 door wat echt fijn is. Een klein ongelukje (afvoer ) is wel gebeurd maar gelukkig bij mijn ouders en niet bij ons haha. Nee hoor, bij ons ook een keertje en dan bij mijn ouders een keertje dat maakt nog steeds dat hij het echt kei goed doet. Maar dan Suka.... Die vindt het nog steeds maar niets... zo zielig... zowel voor Suka als voor Max. Vandaag hadden we een beetje progressie gemaakt en kwamen ze vlakbij elkaar en was het goed. Wat denk je ga ik met Suka vanavond wandelen wordt ze aangevallen door de hond van de buurvrouw.... Shit, zit ze nog meer in haar bubbel.

We blijven positief! Ik zit ondertussen naar Britain's got talent te kijken. Dus typen komt er niet echt van. Zojuist een school met kinderen en een leraar het fantastische nummer van Queen en wow... een feel good moment was zeker daar! Hiermee sluit ik maar af dan!

Fijne avond