Mooi weekend....

Ieder leven kent donkere dagen, maar het gebeurt zelden dat we geen klein genot vinden dat ons hoop geeft, een straaltje licht dat door de wolken breekt en ons herinnert aan de glans daarachter.

Wauw, deze is echt waar en mooi! Ik heb vaker meegemaakt bij het overlijden van Figo en Snowflake bijvoorbeeld dat nadat ze insliepen het zonnetje doorbrak. Ook op een recentelijke begrafenis ook ineens de zon. En ook op de dag dat ik en Chris in het ziekenhuis de slechte uitslag kregen. In de foyer voorafgaand aan het gesprek. Wij hadden allebei zoiets van bijzonder. Maar door de slechte uitslag, was ik er niet meer mee bezig. Ik denk er nu anders over, wellicht was het toch één of ander teken. Ik geloof er in, en dat is fijn. Dus hoe toepasselijk is dit gezegde! Wat wel een beetje typisch is voor mij is dat ik één dag voorloop op de happy days kalender. Dit gezegde (van Pam Brown by the way) is dus niet van de 10e december maar de 11e... Beetje jammer maar ik blader gewoon stuk door!

Vrijdagavond volgens mij een gewone avond geweest waarop ik op tijd op bed lag. Erg hè, ik kan het me niet eens meer herinneren... Zaterdag weet ik daarin tegen nog wel gelukkig, dat was een toffe dag. In de ochtend samen met Chris de paardjes gedaan en daarna de kamer nog een beetje meer verbouwd zodat we die avond gezellig met elkaar aan tafel zouden zitten. Daarna tafel gezellig gedekt samen met Zoë (die speciaal eerder met de trein was gekomen om te helpen) en Chris. Hilarisch en soms beschamend (hihi) hoe die twee elkaar liepen te "klieren". En ik... zat er uiteraard gewoon tussen. Maar goed na dit gedaan te hebben ben ik rond vier uur toch maar even naar bed gegaan, want je raad het al... Ik ging maar door, door en door (door dus) en was eigenlijk echt wel heel moe. Toch nog een beetje kunnen doezelen en daarna aankleden want de eerste "gasten" dienden zich al aan. Veel te veel verwend (wat natuurlijk helemaal niet had gehoeven maar oh zo heel erg leuk en welkom is) met hele mooie bloemen en kerststukken en zelfs een mooie sneeuwpop! Ik zeg top, nogmaals dank. Maar... wat ik daarna kreeg was nog veel mooier! Namelijk een fantastische avond. Waarin ik het wonderwel goed het gedaan, al zeg ik het zelf! Gewoon als de laatsten beneneden gebleven! Niet eerder naar bed of hangerig ergens op een stoel maar gewoon (wel in een soort van slow motion versie van de "oude" ik, niet de letterlijke maar de figuurlijke) lekker erbij! Het eten was goed, iedereen was gezellig en dan ook nog eens winst van Rico Verhoeven wat ook (zij het kort) voor spektakel en een goede sfeer zorgde. Kortom een zeer geslaagde avond!

Uiteindelijk lagen we geloof ik om half twee op bed, wàààt?? Ja echt, ik lag om half twee op bed. Inderdaad ik... lag... op... bed.... en bleef wakker... bah nee hè totaal over mijn slaap. Het was weer zover klaar wakker... Uiteindelijk stond ik om zeventien over drie beneden in de keuken. Met mijn blote benen in mijn sloffen verwoed in de koelkast te wroeten naar... het toetje van die avond (geen idee hoe het heet, héél véél slagroom, vruchten en room volgens mij) en ik vond het heerlijk. Er stond ook nog een schaal met 'Apple crumble' en die stond zo zielig alleen op de aanrecht dat ik hem of haar (dat ding in ieder geval) echt met uiterste precisie heb ontleed. In eerst de lekkere bovenlaag en daarna de stukje appel. Hmmm... zo jammer weer dit. Om vijf over half vier ging ik met diezelfde blote benen (wel een stukje dikker) in diezelfde sloffen (zwaarder beladen) weer naar boven. Beetje TV liggen kijken en voor mijn gevoel niet meer echt geslapen, maar dat zal ik heus wel gedaan hebben. Om zeven uur naar het toilet en toen tot half tien zeker geslapen! De familie Kuintjes en Chris waren beneden al aan het ontbijten toen ik aanschoof. Op tafel zag ik de papieren zakken van de bakker (!!) het zeezout boter van gisterenavond bestemd voor stokbrood en geen croissants... CHRIS.... En toen werd ik terecht even op mijn vingers gewezen. Sta voortaan lekker zelf op om half acht om de beesten te voeren en de tafel te dekken. Uhm.. Bingo je hebt gelijk! Sorry, maar maak me dan ook wakker! Tja, ik kan natuurlijk niet zo maar zonder slag of stoot zijn gelijk beamen J. Dus ik een bord gepakt voor mezelf en de zak met croissants (die als straf HELEMAAL niet lekker waren) waarvan dus uiteindelijk maar één op met jam. Afijn na het ontbijt vertrok de familie en ben ik als een bezetene (dat is in mijn geval harde muziek, flink mee blèren en mijn billen iets heen en weer zwaaien) aan de slag gegaan met de stofzuiger en de stoomreiniger. Tot ik op de helft was... Pffff ik oververhit en de stoomreiniger op de koppeling gesmolten... ook overhit dus... Dat was wel even balen, gelukkig de keuken en rondom de tafel klaar dat was het hardste nodig. Dan maar in de (toen nog natte) sneeuw de paardjes even naar buiten gedaan. Kaatje was in plaats van één meter zeventig ineens twee meter voor mijn gevoel en vond het maar heel vreemd, dit terwijl ze het al eerder heeft meegemaakt volgens mij. Maar ja.... Het is een vrouw en wij kunnen heel goed opeens reageren alsof het nieuw is... OOOOOhhhhh echt.... Yep! Snel saampjes de stallen gedaan en snel de paardjes weer naar binnen. En dat vonden ze helemaal niet erg! Dus lekker hooi in de stallen en weer naar binnen. Intussen was het serieus gaan sneeuwen en het ontpopte zich buiten als super mooie kerstkaarten! Geweldig, lekker wat foto's genomen en toen Chris naar zijn werk was en ik de kamer had 'af gemaakt' de buurmannen (mijn vader en Rob (die samen met tante Josje op visite waren bij pap en mam) van een lekker broodje voorzien, zelf ook een broodje gegeten en daarna bedacht ik mezelf lekker met de honden naar het bos te gaan.

Inmiddels lag er zo'n dikke 10 cm. sneeuw het was prachtig maar al snel ging de sneeuw over in regen. Gelukkig liep ik al in het bos waardoor ik hier niet echt iets van merkte. Ik denk dat ik honderd meter het bos ik was toen ik een keiharde kraak hoorde gevolgd door een soort tromgeroffel. Verderop in het bos zag ik sneeuw van de takken en een tak dacht ik naar beneden vallen. Ik bestede er verder niet echt aandacht aan en liep verder, vrolijk kwebbelend tegen de honden, mooi he en koud he. Ach ja, zo gaan die dingen... paar minuten later zelfde geluid alleen nu iets heftiger en een paar meter voor me... een halve boom (zo leek het in mijn ogen) kwam naar beneden. Oeps, het is natuurlijk gevaarlijk in het bos, de sneeuw is zwaar en oud hout kan die mooie weelde niet dragen.... Zucht.. Suuk en Coop, kom we gaan terug.. Suka protesteerde een paar keer luid (daar is ze overigens heel goed in) en we keerden terug. Thuis gekomen, na eerst ook nog (niet zo heel veel gelukkig) sneeuw in mijn kraag en sjaal te hebben gekregen toen ik een foto maakte, jas uit pyjama aan en toch maar even naar bed, want ik stond echt te tollen op mijn benen.

Nou dat was het voor vandaag zo'n beetje. Net heerlijk gegeten een ovenschoten van tante Jos genaamd kip onder de hoed. Werkelijk geweldig lekker... Nu stukje geschreven daarna in bad en weer lekker naar bed. Kortom het was een heel fijn weekend waardoor de buik en diarree nog altijd aanwezig, heel ver naar de achtergrond verdwenen!

Fijne avond