MRI date....

95% van de bevolking is zich totaal niet bewust wat de kracht van dankbaarheid is en 5% staat hier dagelijks bij stil en wil nooit anders meer. Waar hoor jij bij?

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. Nou ik zal eerlijk zijn. Ik denk toch wel dat ik bij de 95% hoor. Uiteraard heb ik ook de 5% momenten maar ondanks dat ik weet dat alles heel betrekkelijk is en er veel belangrijkere zaken zijn als bijvoorbeeld een broek die te strak zit, een pukkel om mijn voorhoofd, een te slome auto voor me rijdt en geloof me zo kan ik heel lang doorgaan... Val ik terug in meer willen en ontevredenheid.... Hoe dan??

Vandaag donderdag 18 maart 2021, just another day om het zo maar even te benoemen. Alleen was het vandaag weer een dag dat ik een date had. Geen romantische, geen gezellige maar de dates die ik eigenlijk het laatste jaar alleen maar heb gehad omdat er door de corona niet echt veel meer mogelijk is 😇, namelijk een bezoekje aan het MUMC. Op het programma de MRI die de oncoloog en neuroloog wilden naar aanleiding van mijn heftige ritje naar het ZH in Weert. Ik heb natuurlijk al veel vaker een MRI gehad maar nu kreeg ik met de brief waarop de afspraak stond ook een 'nieuwe' brochure. Dus gisterenavond toch maar even doorgelezen, stel dat er iets veranderd is. En dat was er ook, of misschien ook niet 😉, ik las het nu pas. Ik vond het onder het kopje Voorbereiding en dan onder de alinea: Let echter wel op de volgende aandachtspunten:' Eerste regel draag bij voorkeur katoenen kleding (bv pyjama of joggingbroek). Oké, hier was ik wel van op de hoogte, in zekere mate. Ik doe altijd een tregging (broek zonder rits soort legging, tenminste dat is mijn uitleg. Het online woordenboek (jemig, ik word oud, ik stam nog uit de tijd dat we dikke van Daele zeiden, zeker weten dat er nu weinig zijn die weten wat dat is 🧐...) aan en een trui of blouse èn uiteraard een mooie en vooral hele onderbroek en nette BH (die ik in het hokje snel uit kan trekken). Altijd best een karwei, want ik wil er natuurlijk zeer representatief uit zien tijdens mijn ziekenhuis bezoekjes. Iets in de trend van; Look at me, I am doing great!. Maar ja, na het lezen van deze regel dan toch maar besloten een joggingbroek aan te doen, of toch maar een tregging of wacht ik heb ook nog een witte dikke legging, nee toch maar de grijze joggingbroek. Shit daar heb ik dikke bovenbenen in... weer uit en vervolgens toch maar weer de zwarte joggingbroek. onderuit de inmiddels flinke stapel, broeken getrokken die ik als eerste aanhad. Hmm, de bovenkant ook altijd een probleem. Hemd en BH snel gevonden maar dan... een trui, nee te kort. Een blouse, te blote hals dus uit. Andere blouse, te strak... next... een langere trui met kol, ja wel leuk alleen ik kreeg direct een opvlieger... geen goed idee. Afijn ik zal jullie de rest besparen. Wat ik aan wil is altijd al een drama en de keuze is reuze maar nooit goed genoeg. Kijk daar komen we dus terug bij VoorPositiviteit, dankbaarheid voor alles wat je hebt.. Yep, that's me, nooit genoeg! Na echt 25 minuten was ik aangekleed. Daarmee komen we op puntje 2 van de brochure van de MRI.... Gebruik geen make up, tjesus mijn enige uitje waarbij ik me op kan doffen.. Niet meer puur natuur, red cheeks all over... Dus blotebillengezicht en enigszins mijn haar in het gareel geduwd. Notitie over de haren... bad hairday.... What's new....

Dan derde aandachtspunt. Permanente make-up kunnen roodheid veroorzaken of en kan een onaangenaam gevoel geven. Shit ik heb een lijntje boven mijn ogen getatoeëerd... En ja hoor, ik heb nu traanogen. Nooit eerder gehad. Als laatste alle metalen voorwerpen dienen buiten de scanruimte te blijven... dus dat gold ook mijn telefoon dus geen foto...

Dus tot zover het stukje over de brochure... lekker onsamenhangend... alweer....

Maar geloof het of niet, we vertrokken op tijd! En ik had me aangemeld bij de balie en mocht direct door naar de scanruimte, bh uit en klaar. De verpleegkundige had wederom de standaardvragen, heeft u een pacemaker, zit er metaal in uw lichaam? Waarop ik antwoorde; nee hoor alleen maar kanker. Heel even zag ik een twijfel in haar ogen of ik dit als grapje bedoelde of toch niet. Ik en mijn grote mond... Op naar de kamer van de intense herrie... Op de tafel gaan liggen, even aangewezen waar het beste bloedvat zat, nog even aangegeven dat die plek echt niet ging. Hierop ging ze terug naar de binnenkant van mijn elleboog... the place to be voor de naald! En ja gelukkig in 1 keer goed! Spuit met contrastvloeistof eraan gelegd en de eerste sessie kon beginnen. 1 uur verder was de MRI klaar en wat denk je... ik lig op de tafel nog wil opstaan wordt duizelig en alles weer donker, 1 x weer wakker, 2e en nog een 3e keer heel kort en totaal onverwacht. In plaats van de ene verpleegkundige die mij overeind hielp stonden er nu 4 aan de tafel.. Een kleine 10 minuten later hebben ze me op een prikstoel (stoelen waar je op gaat zitten voor bloedafname of transfusie) gelegd en daar kwam alles weer goed. Ik heb wel 10 x sorry gezegd omdat ik het hele schema zo in de war gooide. De prikstoel was echt midden in de centrale ruimte gezet waar alle kleedkamers op uitkomen, om door te lopen naar de betreffende ruimtes. Tja, nu even niet... Er werd een radioloog bij geroepen die alles even gecheckt heeft ondertussen werd de bloeddruk gemeten en die was.... Tromgeroffel gewoon goed! Toen wilden ze een arts laten komen maar dat zag ik niet zitten. Het ging echt wel weer dus ik wilde maar 1 ding... gewoon naar huis. En dat mocht ik dan ook omdat ik met een begeleider was. Autorijden mocht ik even niet dus moest Chris me vandaag naar de paarden in Nederweert brengen. Ik voelde me beetje licht in mijn hoofd de rest van de dag en nu ook. Wellicht heb ik gewoon de lente in mijn bol 🤣.

Zonder gekheid, maandagochtend terug naar de oncoloog voor de uitslag en een goed gesprek!

Fijne avond.