Naar buikje

Laat je stilletjes meevoeren door de lokkende kracht van wat je echt leuk vindt. Hij brengt je niet op een dwaalspoor.

Ik vertaal hem dit keer naar doe wat je hart je ingeeft dan is het altijd goed. MAAR zeg ik er gelijk bij dit geld niet voor dat te leuke jurkje wat er hangt en je eigenlijk niet nodig hebt, of het negenentachtigste paar schoenen omdat ze uniek zijn. Oké, dit is even puur voor mezelf geschreven, want ik kan dit soort dingen héél letterlijk opvatten en denk niet dat dat de bedoeling is van de uitspraak van Jalal Al-Din Rumi die geleefd heeft van 1207-1273! Ja, ja de details lieve mensen daar draait het om J.

Vannacht, werkelijk een drama (wederom) en niet zo zeer omdat ik niet kon slapen maar door de hevige pijnen boven in mijn buik. Het leek (voor mijn gevoel dan) dat er zoutzuur mijn buik in liep. Het leek echt van mijn maag af te komen, echter toen ik vanmorgen de oncoloog aan de lijn had gaf hij aan dat het aangegeven moet worden als hoog in de buik omdat het helemaal niet van mijn maag afkomstig is. Oké, dat is ook wel weer waar.. Stiekem weet ik ook echt niet precies waar mijn maag zit, ik heb natuurlijk wel een vermoeden door de biologie lessen van vroeger en de goed bestudeerde plaatsen door mijn op internet maar hé zeg nou zelf of het daar echt zit? Geen idee, maar dat even ter zijde. Ik had dus zo'n pijn dat ik echt wel een beetje in paniek raakte. Chris was werken, en hoewel mijn ouders de telefoon naast het bed hebben wil je die ook niet in storen in de oh zo belangrijke nachtrust. Dus eerst even aangekeken toen naar de wc waar 'de hel' even los BARSTE, dus even gehuild en geprobeerd mezelf te kalmeren. Het is niets, je maakt het zo erger door er zo aan te denken, blijf positief. Ja, hallo f#ck dadelijk knapt er iets omdat het is aangetast door alle zuren??? Wat nou rustig? Ook heel prettig zo'n innerlijke tweestrijd als je alleen bent.... NOT. Dus Chris geappt en gebeld, die maakte dat ik wel wat rustiger werd en drong erop aan dat ik vloeibare morfine moest pakken. Maar ik, eigenwijs, deed dat dus niet omdat er een stemmetje in mijn hoofd zei dat, stel dat het je maag is, het nog slechter maakt.. Niet ingenomen dus, ziekenhuis bellen 's nachts doe ik niet, want ik weet dat ze je dan direct laten komen, ze kunnen immers geen risico lopen, maar tegelijkertijd kunnen ze er niets aan doen midden in de nacht, het is een bekend euvel en niet echt spoed bijna chronisch zelfs, behalve rustig maken en pijnstilling. En die pijnstilling heb ik hier thuis ook liggen.. Dus wel een mailtje gestuurd naar oncologie, vandaar de oncoloog belde. Maar goed, ik ben rustig op bed op de IPad een romantische film gaan kijken. Dit is voor mij meestal rustgevend maar ik was vergeten dat het ook wel eens zielig kon zijn. En dan bedoel ik zielig in de zin van een breuk (uiteraard tijdelijk) in de relatie en daar ging ik weer loeiende sirenes huilend en verdrinkend in ja toch echt wel een vorm van zelfmedelijden. Kom op, ik heb immers buikpijn en als is het cijfer vannacht een acht á negen geweest dit zijn hevige pieken maar na de wc is het vaak echt direct gedaald naar een vier of vijf (dit alles op een schaal van 10). Dus beetje liggen appen met Chris en tv liggen kijken. En toen was Chris om kwart over zeven alweer thuis en ik nog steeds wakker... Toen hij thuis was kwam er wel een rust over me en ben ik echt direct in slaap gevallen, tot kwart over negen, wederom naar de wc snel weer terug weer geslapen tot tien voor elf toen belde de oncoloog. Nu moet ik weer Lopramine innemen omdat mijn darmen echt niets opnemen. Vannacht op de wc zag ik gewoon de bieslook rondjes van de pompoensoep en een heel pilletje morfine die ik om negen uur had ingenomen. En dat kan niet... De oncoloog maakt zich overigens niet te druk en ziet het niet als iets acuuts en dat stemt mij ook alweer direct wat rustiger. Dus, we zullen zien. Ik denk zelf dat ik vannacht wel goed ga slapen ik kan er gewoon in mijn onderbewust zijn niet tegen als ik alleen ben?!? Om half één ben ik uit bed gegaan. In eerste instantie wilde ik nog ergens wat heen brengen, maar had geen puf wel daarin tegen heb ik blad staan blazen, met zijn vieren waren we lekker een uur of twee in de tuin bezig. Of we klaar zijn... Nope, ik denk dat dat nog wel even gaat duren.

Tegen de avond kwam de dierenarts nog om een biopt te nemen van Happy die nog steeds van die gekke plekken heeft en die dus nergens op reageert. Zelf niet op Prednisolon! Nu staat ze sinds drie dagen op de antibiotica en voor mijn gevoel ziet het er op haar hoofd wat rustiger uit, maar die kan ook door de Hydrocortiderm komen. Als het maar weggaat, wel ben ik benieuwd wat er uit het biopt komt!

Wist u datjes van vandaag:

• Chris heel erg verkouden is
• Knorretje vandaag niet naar buiten wilde
• Suka enorm baalt dat de middagslaapjes van mij er niet meer zijn
• Micky nog steeds alle deuren af loopt om te zien of de andere katten er zijn
• Dit Spyker totaal niet interesseert
• Na twee uur bladblazen met een dikke winterjas als het negen graden is je een natte rug krijgt
• Ik enorm ben geschrokken van Bas haar omvang toen ik haar deken afdeed...
• Zij nu echt op dieet moet
• Ik nu stop met deze onzin

Fijne avond.