Niet zo maar een kist....

Stilte, jij bent het mooiste wat ik ooit heb gehoord.

Vroeger (en hiermee bedoel ik een jaar geleden) zou ik me hier (de quote) wel in hebben kunnen vinden. Nu echter nee, ik heb onderhand zoveel nachten wakker gelegen dat ik de stilte niet echt meer kan waarderen. Soms vind ik de stilte nog wel fijn maar dat is sporadisch.

Vannacht heb ik heerlijk geslapen. Met pilletje, maar who cares! Ik ging vroeg naar bed en was al in slaap gevallen zonder pilletje maar werd wakker toen Chris ging douchen. Daarna toch maar een pilletje, geen zin om de af te moeten wachten hoe de nacht zal verlopen, ik neem het heft gewoon zelf in hand waar ik dat nog kan.

Daarover gesproken.... Het is natuurlijk nu op acht dagen na elf maanden geleden toen we de diagnose kregen. De tijd daarna ben ik van alles gaan regelen en organiseren. Dit heb ik ook geschreven, maar wat wil nu het feit... Ik ben gaan twijfelen over mijn kist. Wat zegt u? Ja, echt mijn kist. Ik heb destijds direct al mijn kist gekocht. Een heel sober model rechttoe rechtaan en mooi blank hout. Daarna is de deksel van de kist beschilderd door een bijzonder iemand. Maar nu, ik denk via cookies op de computer, kwam er ineens een advertentie voorbij waarop ik klikte en wat zag ik daar.... Juist een mooie 'andere' kist. Zoals de meeste van jullie weten ben ik een grote fan van kleding. Ik val dan ook al snel in de categorie buitensporig veel kleding... Daarbij ben ik ook snel op iets uitgekeken, dus eigenlijk is het logisch dat ik nu twijfel ik over mijn kist, toch? Maar ik heb we dus al één gekocht en hij is geschilderd zoals ik graag wilde, en ik vind het nog steeds kei mooi. Maar nu ga ik twijfelen over die andere die ik ook mooi vind. Dilemma.... De kist die ik nu gezien heb ik het tegenovergestelde van diegene die ik heb gekocht (nu ik het teruglees is het wel heel banaal... het lijkt alsof het over een nieuw paar schoenen gaat J) ze (de kist, heeft namelijk een vrouwelijke naam Femalia) is wit en mooi gestroomlijnd (iets wat ik mooi vind aan een vrouw, en wat ik in mijn ogen nooit echt heb gehad,vandaar het verlangen?) en de kistdeksel is niet vlak maar met een lichte buiging op borst hoogte. Dus kan ik in mijn push-up in mijn bedje aan als de tijd daarvoor is gekomen want hé ik ben wel al vierenveertig natuurlijk. Wel zou de nieuwe kist ook de beschildering krijgen als diegene die ik al heb.. want dat is gewoon.,. "ik".

Oh het aller ergste is dat ik nu moet om lachen om mezelf.... Het is namelijk wel echt typerend voor mij... een weetje sommige dingen zijn nu ook nieuw voor mij. Er zijn opbaarplanken... dit lijken gewoon echt net sjoelbakken. Oh, ik lijk (ook zo'n woord waar je je vanaf kunt vragen moet ik juist woord wel gebruiken...lijk) nu wel een of andere freak. Maar geloof me dat ben ik echt niet. Ik denk dat je even je emoties uit moet zetten en het gewoon heel nuchter moet zien. In bepaalde kleding wil je ook niet lopen dus dan is het toch ook logisch dat mijn laatste uitstraling ook zo moet zijn zoals ik? En eigenlijk zou iedereen er een keer nuchter naar moeten kijken. Je bespaard je nabestaanden ook een hoop opgedrongen keuzes en ook nog eens onder enorme tijdsdruk. Dus nee ik ben niet gek maar wil het goed geregeld hebben...Ik gaf ook altijd veel geld aan kleding uit, dus acht dat ene kistje... (schaamrood op mijn kaken). Ja, wel is het zo wat dan met die andere? Kan moeilijk een advertentie op Marktplaats zetten. Nou, genoeg zware kost. Ik had eerst aan Chris gevraagd kan ik hierover schrijven? Hij gaf aan het is jouw dagboek, je typt wat jouw bezighoudt. Dus keuze snel gemaakt... Ik ben er overigens nog niet uit.. wordt vervolgd.

Verder het ik in de ochtend niets gedaan lezen televisie kijken, boek lezen. Tussen de middag heb ik en mijn ouders pompoensoep op, made by Chris! Heerlijk!! Verder vanmiddag de paarden om twee uur binnen gezet het begon echt enorm te stormen gepaard met zo'n vieze miezerregen. Dus paardjes lekker binnen en een beetje hooi gegeven (ze zouden eens honger hebben). En rond drie uur kreeg ik bezoek van Floor (EHS). Ik loop namelijk, mede door de leuke reacties die ik krijg, al een tijdje met het idee de blog tweetalig te maken (vooral voor onze Canadese familie) en zo ook met het uitgeven als boekvorm. Dus vandaar een brainstormsessie gehad met Floor. En nu gaan we kijken wat er al dan niet mogelijk is. Ik ben door de gesprekken denk mede nu heel moe. Praten is toch anders als schrijven. Praten kost echt energie. En laat ik daar nu niet zoveel van hebben...

Vanavond zijn tante Tinus en ome Jac weer gekomen, morgen ga ik samen met mijn oom weer op stap om wat zaken af te ronden. Emotioneel een zware dag, sommige zaken pakken je meer dan andere maar gelukkig heb ik een enorm sterke "achterban"!

Fijne avond