Niets te melden alleen even zeuren......

Vandaag beloof ik mezelf dat ik niet ga stressen over zaken waar ik geen invloed op heb.

Probleem is echter, dat ik redelijk control freak ben en stiekem vind dat ik overal invloed op moet kunnen uitvoeren Hmmm een eyeopener dus! Weer één om op te slaan op de harde schijf. Maandag op dinsdag heb ik ondanks mijn voorraadje ´feel-no-pain-pilletjes' en mijn slaappil niet tot niet goed geslapen. Voor diegene die nog steeds denken dat ik stoer ben, hier is het bewijs dat ik verre van stoer ben. Vanaf maandag blijkt dat ik gewoon echt een watje ben! Dinsdagochtend was ik ver voor de wekker al wakker dus ben ik om half acht maar gaan voeren.... En.... Dat viel echt even tegen zodra de vinger omlaaggaat begint het te kloppen en steken tel daarbij op dat de andere hand braaf nog in het gips en je krijgt een zeer onhandige Tinus in dit geval.. mij! Het voeren duurde super lang waardoor vooral de twee jarige dames (die als laatste eten krijgen) de stal probeerden te verbouwen. Nadat het voer erin zat werd het tijd voor hooi. Een nog grotere uitdaging als met één hand de tralies omhoogschuiven en met de andere hand voer erin doen 😊. Uiteindelijk met een riek door de stal heen geschoven, waardoor het een zooitje was op stal. Knappe is dat het me niet echt interesseerde ik wilde maar één ding en dat was zo snel mogelijk weer naar bed! Dus snel naar de varkens en kippen gelopen en voer neer gegooid. Terug op stal kreeg ik een lichte hartverzakking toen Denise ineens de hoek om kwam out of the blue. Wel superfijn dat ze er was die kon uiteindelijk met mijn moeder de paarden doen. Om 11.40 uur moest ik bij de dokter zijn voor een verbandwissel. Ik ging met Denise. Had er eigenlijk nog niet echt over nagedacht dat het weleens tegen kon vallen en dat ik ook terug moest rijden. Denise ging mee de behandelkamer in omdat ze het wel interessant vond. Die heeft nu dus ook ondervonden dat ik een watje ben 😊... Maar allebei werden we best wel misselijk van het aanzicht toen na 10 minuten zelf peuteren en weken met water het verband (wat helemaal vastgeplakt zat ondanks het vette gaas ☹) er eindelijk af was. Het bloede best weer hevig en de pijn. De dokter gaf aan dat het zeer waarschijnlijk ook gebroken is (het botje) maar ik had echt geen zin om weer naar het ziekenhuis te gaan. Ze kunnen toch niet veel meer doen. Dussss.. Als iemand mij op dat moment gevraagd had op welke schaal van 10 het pijn deed. Dan had ik echt elf geroepen! Het losse stukje heeft het inderdaad niet gehaald en zag al redelijk zwart. Tijdens het verbinden heb ik weer zenuwachtig met mijn benen lopen wiebelen in de hoop dat het snel voorbij was. Tja, dus maar weer naar huis met die stomme (
stom (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord; vergrotende trap: stommer, overtreffende trap:stomst)1niet in staat om te spreken: een stomme film geen geluidsfilm2niet uitgesproken: (taalkunde) een stomme letter3dom: een stomme fout¶stom toeval waarop in het geheel niet te rekenen viel) vinger. Heel de dag heb ik last er echt last van gehad. En heb ik niets anders gedaan dan slapen en films kijken. Wel ook een paar mooie gezien dus toch niet een hele slechte dag. Afgelopen nacht en dag eigenlijk een beetje hetzelfde verhaal. Vanmorgen hebben mijn ouders geholpen met voeren en samen met Elly hebben ze de paarden verder gedaan. Ik ben wel buiten geweest en heb geholpen (dirigeren 😊) met buiten zetten maar daarna weer naar binnen en de dag doorgebracht onder het genot van morfine en paracetamol. Morgen weer verband wisselen waar ik me nu al heerlijk druk om kan maken ik hoop dat het niet vast zit en dat het er goed uitziet!

Op naar morgen, fijne avond.