Nieuwjaarsdag..pikant stukje of toch niet...

De zon komt op voor een nieuwe dag, gisteren is uiteengevallen in herinneringen. Waarover je je in het verleden ook zorgen maakte, de toekomst is vol kansen, vol van hoop.

Mooi! Daar zitten we dan, helemaal klaar voor het nieuwe jaar. Nee, hoor daar was ik al klaar voor en daar heb ik geen oud op nieuw voor nodig. Gisteren om twee minuten voor twaalf bereikten we nog een hoogtepunt en wie kan dat nu zeggen En hoewel jullie nu van alles zullen insinueren alleen wij weten alleen samen wat ik hiermee bedoel. Want geef maar toe wat er als eerste in je gedachten op kwam. Hmm, dit is denk ook per leeftijdscategorie anders. En per persoon... en .. nee dat was het wel denk ik haha. Hoewel ik uitdrukkelijk heb gekozen (en moeten beloven) dat ik het niet over ons seksleven (of juist het ontbreken ervan, dat blijft de vraag) zou hebben in dit dagboek, wilde ik jullie dit niet onthouden. Nu vragen jullie je soms aan, why? En teveel informatie, maar ik zal het uitleggen. Veel mensen leven met ons mee, en geven aan dat het moeilijk is de juiste woorden te vinden. Vooral omdat de meesten ook weten dat ik oud op nieuw niet echt leuk vond. Afgelopen dagen was ik ook meer dan down, ik denk samenloop van drie omstandigheden of eigenlijk vier. Als eerste was (gelukkig is het bijna weg op wat verdwaalde snotklodders na, bah) ik grieperig. Dan als tweede het infuus wat er in hakte qua fitheid. Als derde oud op nieuw, wat nu helemaal een dubbel gevoel gaf. En als laatste mijn ziekte, die gewoon voor de rest van ons leven als een enkelband vastgeketend is. Dus ondanks dat ik down was, zijn er altijd ook in mijn (ons) leven genoeg lichtpuntjes of in dit geval hoogtepuntjes. Dat is eigenlijk wat ik hiermee wil aangeven, zodat jullie niet alleen maar denken dat het hier één sombere bedoeling is en dat er verder nergens over gepraat wordt. Sterker nog, we hebben het er bijna niet over, ja wel als ik een moment van angst heb, of als ik me alleen voel maar verder proberen we het zo 'normaal' mogelijk te houden. En die 'enkelband', we proberen ons aan de regels ervan te houden zodat we er zo min mogelijk hinder van hebben.

Terugkomend over het seksleven toch nog het volgende. Toen we net te horen kregen hoe de situatie met mijn lichaam was, veranderde dat echt alles en dat dus ook. Het was niet zo dat het van de één op andere dag lichamelijk niet meer ging, maar de barrière in mijn hoofd was enorm. Dat wil zeggen, dat ik er niet voor openstond. Ik deed 'het' af en toe wel braaf maar niet dat het zo was als voorheen. En voorheen in mijn geval wil zeggen dat ik ons seksleven een dikke 8.5 gaf. Toen alles eenmaal geland was en op een bepaalde manier een plekje had gevonden, kreeg "dat" leventje weer een andere draai, ik ging krampachtig doen ging me druk maken of alles wel zo goed was als ik het ervoer. Hoe vond hij het? En wat als er ooit een ander komt? Shit, dadelijk komt hij er dan achter dat er veel meer is als wij hebben gedaan? Maar serieus, ik wil niet meer als dat wat wij hebben (weet wel meer maar heb daar geen behoefte aan), ziet hij dat ook wel zo? Deze fase heb ik het moeilijkste gevonden (op dat gebied dan). Ik denk toch dat daar een heel stuk onzekerheid en jaloezie in mee speelt. Maar op heldere momenten denk ik, waar maak je je in hemelsnaam druk over. En nu ik dit typ denk ik natuurlijk weer wat anders. En zo blijft dat gaan. Hiermee wil ik aangeven dat "dat" leventje dus ook helemaal niet meer hetzelfde is ook daar moet je mee dealen. We praten er weleens over en dat lijkt alles in orde op "dat" gebied, maar achterin mijn hoofd zegt altijd dat irritante stemmetje is het wel zo? Of probeert hij je te besparen. Erg hè. Maar ik denk aan de andere kant dat de meeste vrouwen daar wel last van hebben en zo niet, ik moet er maar mee dealen!

Normaal laat ik Chris altijd mijn blogs vooraf lezen, dit keer zal ik dat maar niet doen. Ik denk niet dat hij in zal stemmen met wat ik hierboven vertel. Maar laten we nu eerlijk zijn, dat ben ik al deze dagen van mijn blog al, de meeste van ons hebben toch een seksleven? Het is toch normaal in een huwelijk of relatie dat je dat hebt? Dus waarom krampachtig zwijgen, oké ik ga echt niet in details treden, hoe, waar, aantal. Want dat is gewoon ons leventje samen en ja ook daar vind ik van dat het niemand aangaat. Chris zal zich druk maken om de mensen die dat lezen. Vooral natuurlijk collega's, maar hé doen die niets dan??? Ik dacht altijd dat mannen het juist stoer vonden om te melden dat ze gescoord hebben? Nee, die van mij dus niet...

Maar goed dit is alles wat ik op "dat" gebied met jullie zal delen. Meer hierover komt er niet. Gisterenavond om twaalf uur waren Chris en ik allebei in een stal met paarden. Radio en lampen waren al de hele tijd aan. We geven dan altijd wat brok zodat ze lekker staan te knagen en het ergste van het vuurwerk (hoewel dat hier echt geen naam kan hebben) niet mee krijgen. De kleine paardjes, varkens, katten en de kippen vonden het allemaal wel best die reageerden echt nergens op. Dus na 10 minuutjes zijn hier de lampen en radio uit gedaan. Zo wie zo, kunnen we op de camera altijd alles in de gaten houden. De grote daarin tegen waren heel nerveus, zelfs Bas die nooit ergens om geeft bleef heen en weer lopen. Kaatje vloog van links naar rechts maar als ze eten had bleef ze bij je staan. Dus stond ik daar met een dicht doosje snoepjes een kwartier in de box. Ze waren daardoor afgeleid en probeerde op alle manieren dat doosje open te krijgen. Wat ik natuurlijk af en toe liet gebeuren anders zijn ze het zo zat. Om kwart voor één was het echt rustig buiten (en met buiten bedoel ik gewoon twee kilometer verderop want bij ons in de straat is er niets) en heb ik ook daar de lampen en radio uitgedaan. En zijn we naar bed gegaan. Ik heb tot half vier televisie liggen kijken en daarna geslapen tot tien uur vanmorgen. 

Vanmorgen samen de paardjes gedaan, stallen en heerlijk met de katten gespeeld en gewoon naar ze zitten kijken ze zijn zo grappig. Ze hebben het klimmen ontdekt en springen echt tegen iedere boom of balk aan om te zien hoe hoog ze kunnen gaan. En dat kunnen ze, gelukkig ook slim genoeg om zelf weer naar beneden te gaan (afkloppen...). Op een gegeven moment hoorde ik een heel gekakel uit het gereedschapshok, dus ik ging even kijken. Zit er een kip voor de spiegel echt een heel verhaal tegen zichzelf te houden. Is nog jong kippetje waarschijnlijk aan het oefenen voor the voice of haar eerste intervieuw (als klein kind deed ik dat stiekem ook :))Verder lekker dagje, film (en de binnenkant van mijn ogen) gekeken samen en gewoon lekker beetje gerommeld.

2018.... Ik ben er klaar voor!