Oh no.....

Wees niet boos over alles wat fout is. Wees dankbaar voor al hetgeen er wel is.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. Good one! En vooral na gisteravond weer even back to normal life 🤣. Ik had dus gisteravond trek in iets hartigs toen we gezellig voor de televisie zaten. Al een paar dagen lag er een heerlijke Fuet worst in de koelkast en die brandde dus al dagen op mijn netvlies om dan nu toch eindelijk verorbert te worden. Dus stond ik in de keuken mooie dunne plakjes te snijden om dan vervolgens op tafel bij de tv te zetten. Uiteraard kon ik me niet beheersen en dacht snel even een stukje te nemen. Éen hap en krak zijn mijn achterste kies rechtsboven. Ditmaal een kies aan de rechterkant in plaats van de geplaagde linker onderkant. Oh no.... Ik voelde direct dat het toch wel een groot stuk was en nog erger het deed direct pijn.... Shit... Al snel het stuk, inclusief worst, uit mijn mond gehaald en grondig onderzocht. In de worst was gewoon echt helemaal niets hards te vinden, hoe dan? Het grappige is dat ik die middag tegen Chris zei dat ik de volgende ochtend de tandarts moest bellen voor het vullen van de kies van de Endodontoloog en een kies ernaast. Nu moest ik dus echt bellen... Dus vanmorgen half negen gebeld. Ik kon om 11.25 uur terecht. Gelukkig kwam de hoefsmid om 9 uur zodat ik niet heel veel tijd had om te piekeren. Gevraagd of mijn moeder mee wilde rijden zodat Chris de paarden kon doen. Ik was echt zo bang dat in de 7 minuten durende rit naar Meijel ik echt wel 15 smoezen zat te bedenken om maar om te kunnen draaien. Ik durf niet eens op te schrijven hoe ver die gedachten gingen. Eenmaal daar aangekomen even een zen-momentje in de mooie wachtruimte met het fotobehang van de visvijver waar mijn vader altijd vist. Afleiding is de beste methode om je angst te overrulen. Ik hoorde de deur opengaan en zakte direct wat verder in de stoel. Een vriendelijk uitziende dame liep opgelucht naar de uitgang waardoor ik wist dat het mijn beurt snel zou zijn. En ja hoor niet lang daarna mocht ik doorlopen. Stijf van angst nam ik plaats op de stoel. De tandarts die ik heb is echt de allerliefste tandarts die er bestaat (persoonlijke mening). Alles werd eerst goed verdoofd, en nogmaals bij-verdooft. Eerst was de afgebroken kies aan de beurt. Binnen no time gepiept en nul pijn! Wat een aansteller ben ik toch... Maar niet te vroeg juichen nu moest de 'moeilijke' kies en die is doordat er nog een kleine ontsteking zit moeilijk te verdoven. Spuitje links en rechts erbij en echt ik voelde af en toe een steek maar wow... na 3 kwartier liep ik weer naar de auto met, jawel, een glimlach op mijn gezicht, het is echt zo onwijs meegevallen!

Daarmee weer het bewijs dat die grijze massa in mijn hoofd echt van een mug een olifant kan maken. Nu ik dit allemaal typ denk ik echt; 'Waarom ben ik toch zo bang voor de tandarts, het hoeft echt geen pijn te doen!" De gebroken kies reageert nu wel op koude lucht dus ik hoop wel dat dat nog wegtrekt. Want ik weet zeker dat ik, mocht ik weer naar de tandarts moeten, precies zo bang en zenuwachtig ben als vanmorgen... het is niet anders...

Gisteren had Max een nieuw speeltje buiten gevonden... helaas een dood haantje. En niet een 'gewoon' haantje. Het was het mantelzorg-haantje van ons oude stal haantje, geen idee meer of ik het hier ooit over heb gehad. Anyway... hij is er niet meer. Waarschijnlijk door een buizerd gepakt en doodgemaakt vervolgens is de buizerd weggejaagd door Max die vervolgens met het karkas aan de haal was gegaan. Gelukkig vond Chris beide en hoefde ik alleen te identificeren welke haan het was 😂.

En nu zit ik lekker in de kamer met mijn allessie... aan de Fuet worst.... Hopelijk dit keer zonder gebroken kies!

Fijne avond.