Oh, what a night......

Don't ruin a good day today by thinking about a bad yesterday. Let it go!

Vanavond, of eigenlijk gisterenavond, was ik moe. Niet gewoon het moe zijn wat ik meestal heb. Nee, ik was moe door heel mijn lichaam en geest. Overdosering van de dag. Echter het was wel een goede dag! In de ochtend had ik gewoon rustig aan gedaan en beetje in huis gerommeld (dat is mijn benaming voor opruimen en stofzuigen 😊) en daarna naar de paarden. Gisteren (of dan eigenlijk eergisteren jeetje wat ingewikkeld ☹) hadden de twee jarige voor het eerst in hun nieuwe onderkomen geslapen. Alles was goed gegaan en zelfs naar de wei lukte Chris in zijn eentje (tegen mijn weten in...) Dus alles stond lekker buiten en op een gegeven moment was alles klaar. Chris moest gaan werken en ik had een afspraak voor mijn nagels in Weert. In mijn beleving had ik die om half twee dus ik daarheen. Kom ik daar bleek dat ik pas om half drie een afspraak had. Ik uiteraard direct in mijn digitale post-it kijken en echt daar stond het... gewoon half drie! Hoe kom ik dan weer bij half twee? Sterker nog ik bleef heilig van overtuigd dat het half twee was...eigenwijsje... Gelukkig geen probleem en kon ik gewoon nadat een andere mevrouw klaar was direct gaan zitten. Lekker even een ME-momentje. Na de kleurkeuze (die keuze is altijd reuze en daardoor niet echt appeltje eitje, voor mij dan) door mijn aardige buurvrouw was gemaakt. Begon het gefriemel aan de vingers. Vroeger kon ik me echt opwinden dat het zonde van mijn tijd was, nu geniet ik van alles vooral het resultaat. Kleurkeuze is grijs geworden, tactische beslissing zwart mag niet van Jos 😊 en op grijs vallen de vieze nagels van de paarden poesten niet zo op! Na de handen heb ik ook mijn voeten laten doen, dit vind ik nooit echt fijn (kan niet tegen dat gefriemel aan mijn voeten) maar de massagestoel waar ik in vertoefde en het bubbelbadje vooraf maakte alles goed. Na dit alles nog even naar de Action, die erlangs zit, geweest. Mega grootte Action echt nog nooit zo'n grote gezien (sorry mannen) en jawel boordevol kerstspullen... Oktober....Kerst... Gelukkig ook nog een afdeling Halloween en Sinterklaas zodat ik zeker wist dat ik niet voorin de tijd was beland. Hoe gezellig ik het ook vind voor de kerst ben ik nog niet klaar. Thuisgekomen had ik eigenlijk naar bed moeten gaan. Ik was al moe en begon weer hoofdpijn te krijgen maar omdat het zo vroeg donker is en wij in geen van de rijbakken verlichting hebben moest ik toch echt Kaatje eerst longeren. Eerst de tweejarige binnen gezet wat niet zo eenvoudig ging, ze wilden echt niet lopen en vonden alles eng. En dan merk ik het goed dat ik toch echt eerst had moeten rusten want ik irriteerde me mateloos terwijl het eigenlijk logisch was dat die paardjes het enigszins spannend vonden. Na een kwartier dan toch in hun nieuwe appartement en het ging gelijk weer goed. Dus door naar de anderen. Kaat had er zin in met longeren en liet een mooi staaltje passage zien onderweg naar de rijbak. Longeren ging gelukkig goed mijn duim protesteerde wel tegen de vele handelingen maar, wat moet moet! Daarna Kaat verzorgt en gaan eten. Na het eten met Denise (die gelukkig kwam) de paarden nog hooi en zij de stallen en toen de klok acht uur sloeg was ik echt aan het einde van mijn latijn. Na een snelle wasbeurt op bed gaan liggen en daar sliep ik ook echt heel snel.

Kwart voor elf schoot ik wakker van echt een enorm gestommel uit de stal naast ons huis, daar waar de tweejarige staan. Eerst dwong ik mezelf nog te blijven wachten om te kijken of het eventjes was of door zou gaan. Maar het ging door, dus ik zo goed als het ging snel naar beneden in pyjama en joggingbroek met sloffen. Het gestommel ging door dus ik riep een keer 'hé' toen ik naar buitenkwam maar dat maakte geen indruk. Op stal gekomen stonden ze me allebei aan te kijken met grote ogen en ik zag direct dat Queen onwijs stond te pompen (hijgen bij een paard) en drijfnat van het zweet was. Lucara kurkdroog en schijnheilig lief. Een van de waterbakken lag gehaal vertrapt ergens in het midden en Queen had meerdere kale schaafplekken en bijtwonden (gelukkig oppervlakkig allemaal). Shit, de rust is dus toch niet wedergekeerd over dit koppel.... En Lucara is nog steeds een "bully". Daar stond ik dan in pyjama op sloffen... Ik heb gelijk Chris gebeld. Gelukkig hebben we in de andere stal twee lege boxen dus samen besloten om ze dan daar maar naar toe te verhuizen als hij eenmaal thuis was van het werk. Eerst heb ik met Queen in de box heen en weer gelopen om haar gerust testellen en op adem te laten komen. Toen heb ik moeders gebeld of ze even kon opletten zodat ik de twee stallen in orde kon maken. Zogezegd alles zo gedaan. Mijn lichaam protesteerde op alle mogelijke manieren maar ik moest door.... Toen Chris thuiskwam hebben we ze overgebracht. De nachtwandeling kreeg in mijn beeldvorming nu een andere belevenis 😊. Op stal was er eerst wat onrust bij alle paarden maar na een kwartiertje waarbij ze allemaal wat hooi hebben gekregen stonden ze allemaal tevreden. Dus eerst nog in het donker staan gluren of het rustig bleef, daarna naar binnen op de camera nog even gekeken beneden, inmiddels was het gewoon half één.... En gelukkig alles was en bleef rustig. Maar toen lag ik op bed, klaarwakker van waarschijnlijk de adrenaline en het feit dat ik over mijn slaap heen was. Mijn spieren en gewrichten deden onwijs pijn en hoe ik ook ging liggen, het werkte niet. Tv aan, nog paar keer op de camera gekeken. Daar was alles prima in orde. Queen heb ik zelfs nu voor het eerst zien liggen! Dus dit is waarschijnlijk toch de enige oplossing...helaas. Ik kon de slaap maar niet in mijn systeem krijgen. Kreeg enorme hoofdpijn dus ben maar naar beneden gegaan om half twee om iets te eten en Morfine en Paracetamol te pakken. Ook nog even in mijn pyjama (stom, veel te koud) naar stal gelopen om te luisteren of alles rustig was. Dit was eigenlijk helemaal niet nodig omdat camerabeelden echt laten zien hoe het is....stomme ikke! Weer naar binnen en naar boven. Alles daar behalve slaap.... Half drie, drie uur, half vier, vier uur het leek wel of ik er een sport van maakte om ieder half uur op de wekker te kijken (ook irritant) toch maar weer naar beneden en een slaappil gepakt. En toen ergens tussen half vijf en kwart voor vijf ben ik dan uiteindelijk in slaap gevallen.

Al met al een kl#te nachtje... En dan nu zitten we in de auto onderweg naar Maastricht waar ik als het weer goed is mijn levenselixer krijg. Pffff, je zult begrijpen dat ik niet zo in de stemming ben.... Voor wat dan ook 😊.

We maken er maar het beste van vandaag! Vanmiddag even op bezoek in he ziekenhuis bij een kanjer en vanavond bij de Kroontjes lekker mosselen eten. Wish me luck!

Fijne dag.