OMG...OMG....OMG...

29-10-2019
OMG....OMG...OMG.....Half negen dinsdagochtend 29 oktober en eindelijk dan de dag waar ik zo naar heb uitgekeken op een bizarre en vaak neerslachtig denkende manier. Wij zijn namelijk onderweg naar de endodontoloog. 


De wat.... De endodontoloog volgens google: Een endodontoloog is een tandarts die meer dan gemiddelde kennis en kunde bezit op het gebied van wortelkanaalbehandelingen, ook wel zenuwbehandelingen genoemd. Een endodontoloog heeft hiervoor een aanvullende opleiding en training genoten en houdt zijn kennis op dit gebied. In "mijn" geval ga ik naar Veldhoven naar de praktijk voor juist u raadt het al endodontologie. Het dekt de lading niet om te zeggen dat ik gewoon zenuwachtig ben. Ondanks het kalmerende pilletje van de huisarts gieren de misselijkmakende zenuwen door mijn lichaam. Het is dat ik momenteel zo zwaar ben maar anders zou ik beven als een rietje. Nu is het meer een logge doch mooie 😉 eik die op zijn grondvesten staat te trillen na een aardbeving 5.1 op de schaal van Richter. Gelukkig niet zwaar genoeg om me te knakken of breken maar toch genoeg om bang van te worden. Dus dat ben ik dan ook. 

Uiteraard ben ik wel goed van vertrouwen, of toch niet, om te denken dat het achteraf allemaal best wel mee is gevallen. Ah fijn, we zullen het zien....

Afgelopen dagen nog een beetje rondgedobberd op mijn roze wolk van stabiliteit. Wel ook knopen door gehakt, moeilijke keuzes waar ik niet helemaal achter sta maar toch ook weer wel. Iets met verstand en hart.... We gaan de paarden verkopen.... Het doel waar het ooit mee begon is gewoon niet meer realistisch en we kunnen wel gewoon zo door gaan want ik heb er echt nog wel liefde en plezier van maar het is te veel werk en ook zorgen. Het zijn er ook te veel.... En als je in je gewone doen bent is het echt wel te doen, ook de paarden buiten huis klinkt leuk en heb je door de perfecte zorgen van de opfok niet veel zorgen aan echter ook die moeten weer een keer naar huis. En dan beperkt ons dat in de vrijheid dingen t ondernemen juist bijvoorbeeld het gaan naar concoursen en kijken naar de trainingen van de mensen die hier vol overgave, passie en talent mee bezig zijn. Afgelopen maand 3 keer eentje thuis met koliek, wat echt heel naar en angstig is wetende dat je er niet altijd goed vanaf komt. Dan Bas onze liefste D-pony die opeens heel slecht is en ook niet genoeg op de pijnstillers reageert. Allemaal extra zorgen die mijn toch al uitgeputte zelf op zo'n moment niet kunnen bolwerken. Dus... dat.....

We zitten inmiddels een half uur in de auto en het vordert niet echt we rijden van file naar file wat niet echt bevorderlijk is voor mijn gemoedstoestand. Tel daarbij op de irritatie van een aantal chauffeurs en mijn humeur daalt tot het vriespunt... ach ja ook dat komt wel weer goed. Althans dat hoop ik ☺️. Ik zal deze blog nu plaatsen dus als jullie niets meer horen.... Dan weet je hoe laat het is 😁.


Fijne dag!