Ook de D van donderdag.......

Je leeft niet één keer, je leeft elke dag!

En die dagen gaan al hard genoeg! Gisterenochtend hadden we visite waaronder de knappe tweeling Demi en Lisa. En wat is het toch heerlijk om met die kindjes hier rond te sjouwen. Kippetjes, kuikentjes, varkentjes, paardjes, hondjes en katjes. En vooral de oprecht en eerlijkheid van kinderen, fantastisch. Het bijzondere was dat ze weten dat ik ziek ben en toen moeders gisteren tegen ze zei we gaan naar Chris en Mariska vroegen ze gelijk ´Is die nog niet dood? Zo jong, zoveel al weten en vooral zoveel niet vergeten! De meiden vonden het geweldig op stal bij de nieuwe kleine kuikentjes, die werden ook uitvoerig geknuffeld en gekust. Ook vonden ze het bezoek aan Chicken Little heel interessant. Die zit namelijk op een voerbak te broeden voor de allereerste keer in haar leven. Ze heeft de varkens inmiddels verruild voor haar soortgenoten en kort daarna is ze, na het leggen van haar eerste ieniemienie ei, een heel legioen aan eieren gaan leggen. Dus nu zit ze op haar voerbakappartement zichzelf drie keer zo groot voor te doen als ze is en maakt ze boze geluiden als je alleen al naar haar kijkt. Dus de tweeling vond dat heel interessant, Chicken Little daarentegen iets minder. Na Chicken Little gingen we naar een klein haantje wat een week geleden zijn pootje gebroken heeft of een pees gescheurd. Die zit alleen in een groot konijnenhok omdat de groep kippetjes waarmee hij hier is gekomen hem (met name de haantjes) niet accepteren sinds hij mank is. Dus hok open en haantje eruit. De kippetjes worden hier altijd verwend met kasters (gepopte maden) die mijn vader van het vissen heeft. Daar zijn ze echt allemaal dol op, nadeel het is (het schone beestjes schijnen te zijn) goor en het stinkt echt enorm. Voordeel je kunt er kippetjes mee trainen (ja echt!) Dus het manke haantje -voor het gemak Nelis genoemd- op het dressoir gezet en hem eten gegeven. De kindjes vonden het geweldig en stonden met een vork gewoon om en om in het stinkwater de casters te zoeken. Later Nelis weer in zijn hokje gedaan en weer naar de kleine kuikentjes die de overgebleven casters kregen. En daarna gingen de meiden zwemmen en kon ik even bijkomen 😊 ouwe doos. Na het zwemmen met zijn allen nog wat gegeten waarbij Lisa een wespensteek in haar oor (het halve beest zat nog pulserend in haar oor) cadeau kreeg, zo zielig. En ze hield zich zo groot. Ik weet nog wel de keren dat ik geprikt werd door een wesp ieks rillingen en steken door heel je lichaam... Gelukkig jeukt het vandaag nog en deed het geen pijn meer.

Nadat we onze buiken vol hadden kwam de huisarts aanlopen voor ons `onderhoud´. Weer even goed gerelativeerd en alles doorgenomen. Eer gisteren was ik trouwens ook al naar de huisarts geweest, waarschijnlijk door de immuuntherapie, omdat ik mijn huid op veel plaatsen kapot heb. Een soort van kloven maar dan ook onder aan mijn voet en aan de zijkant van mijn handen. Afijn, aan mijn linker teen -die waar ik vaak aan geopereerd ben en die vast zit- zit aan de voorzijde echt een mega kloof. Echt open tot op het bot wat nu ontstoken is. Hier heb ik al een paar weken last van maar ik dacht droog weer, goed naar pedicure, slapen met sokjes en klovencrème zal wel genoeg zijn maar....nope! Echt balen, iedere stap die je zet geeft een stekende pijnscheut. Daarbij wordt ook bij iedere stap door de druk de kloof weer opengetrokken, klote zogezegd. Nu heb ik daar hechtpleisters op zitten die er om de havenklap af gaan.... En smeer ik driemaal daags antibiotica crème. Ook mag ik niet zoals ik iedere keer deed weken in de Badedas of Soda, dus die teen die al bijna niet meer schoon wilde... is nu echt héél smerig... Ik mag het alleen driemaal daags spoelen met water. Dus daar gisteren ook nog even naar gekeken. Verder uitgebreid gehad over euthanasie en palliatief sterven. Voor mij is die keus wel duidelijk al vanaf het begin, ik wil uiteindelijk als het echt niet meer gaat euthanasie. Gisteren werd ik echter wel aan het twijfelen gebracht. Zo naar en langdurig hoeft namelijk het palliatieve gedeelte ook niet te duren. En voor een arts of ander uitvoerend persoon blijkt dat euthanasie toch wel heftiger is. Maar goed, daar zijn de bezoekjes met de huisarts onder andere ook voor. Dus is het maar goed dat dit allemaal besproken wordt. Vooralsnog denk ik dat ik mijn standpunt behoud maar het heeft me wel aan het denken gezet. Ook ben ik erachter dat het meisje uit de buurt wat 4 jaar geleden een melanoom had en vorig jaar ook te horen kreeg dat het niet meer te genezen is helaas is overleden. 26 Jaar echt zo bizar, dat zet natuurlijk bij mij ook alle knoppen op scherp. Ik heb zo'n geluk dat ik het bepaalde BRAF-gen had en de eerste en daaropvolgende kuren zijn aangeslagen. Echter moet ik niet de realiteit uit het oog verliezen. Ik heb dezelfde diagnose op dezelfde tijd gekregen dus.....slik....

Je begrijpt nadat de huisarts weg was -onze visite inmiddels ook- ik echt helemaal bek en bekaf was. Dus naar bed gegaan en geslapen tot een uur of half zes. Ik werd wakker van een appje van de Jumbo dat die binnen een half uur er zouden zijn. Daarbij moesten we ook naar de Kroontjes omdat Mandy jarig was en we een BBQ-feestje hadden. En als kers op de taart... einde van de dag.... Kwam de hoefsmid rond half acht. Een hele innoverende dag, maar afgezien van de darmprobleempjes -die echt wel te verwaarlozen zijn- was het een goede dag! Vannacht ook redelijk geslapen, wel paar uur wakker maar dat is tegenwoordig normaal en ook niet meer zo een enorm probleem omdat ik dat er zelf niet meer van maak (Yeaha, progressie)! Dus al onthouden we minder, we worden in bepaalde dingen makkelijker.

Vandaag ook een hele fijne dag gehad. Vanmorgen kwamen Kees en Louise en zijn we (Denise ook) naar Kaatje en Kristie gaan kijken. Kaatje heb ik nog twee tellen zelf gelongeerd (over een blauw grondzeil zelfs, stoere Kaat) en die deed echt heel fijn en braaf alles. Die krijgt nu nog een week trailerladen-les (geen woord volgens mij) en dan komt ze of naar huis of ze gaat naar Eersel... daar ben ik nog niet helemaal uit. Vanmiddag lekker rustig aan gedaan en nog met Nelis lekker zitten kroelen. Mark is nog geweest voor de voetjes van Lucky en de jeukende dames te beoordelen. Happy en Chanel schuren als malloten en hebben echt last van de jeuk, eczeemdekens helpen ook niet...anti itch, tea tree you name it... helpt niet... via huidbiopt zou het een soort van allergie kunnen zijn. Dus heel waarschijnlijk is het van de processierups die in Limburg en Brabant altijd wel actief is.

Net gegeten en nu plaatsen, paarden naar binnen douchen en naar bed. Ik ben op, maar het zijn goede dagen!

Fijne avond.