Opruimwoede en opgeruimde kasten....

10-03-2019

Good morning... dat was een lange stilte van mijn vingers aan het scherm! Ging het niet lekker? Eigenlijk (afgezien van de reguliere pijntjes...) ging ik als een speer. Door het niet zo prettige weer belande ik (en een heel groot ander deel van Nederland) in de schoonmaak/opruimwoede! Uiteraard sloeg ik door voor wat betreft de redelijkheid van wat ik van mijn lichaam vroeg. Hierdoor was het eigenlijk om en om. Dat wil zeggen dagje 'doorslaan' en schoonmaken en opruimen gevolgd door een verplichte pyjama dag met alleen de 'noodzakelijke' uit te voeren bewegingen. Voornamelijk bestaande uit, luid gapen (met een leeuwen brul dat is prettig 😊 en zo weet Chris dat ik wakker ben), gevolgd door het onder luid protest (het is ook altijd zo koud uit bed die eerste secondes) naar de badkamer strompelen daar mijn ding te doen om dan weer terug te gaan naar mijn (ons) "heerlijke bedje". Om er na een half uur toch maar uit te gaan omdat ik de dieren eten moest geven en voor mijn eigen eten (ja ja nog steeds gezond) moest zorgen omdat Chris was werken.. Dus eigenlijk een versie van Sleep, pee, eat and repeat!

Maar de dagen dat ik actief was.... Man, man ik was echt goed bezig! Wat wel gezegd moet worden is dat ik echt bij iedere keer dat ik een stukje huis onderhanden nam, standaard door Chris werd geholpen als hij uit zijn werk kwam. Hiermee kwam er gelukkig altijd redelijk snel een einde in zicht en zag ik het weer wat beter zitten! Want af en toe was de logica van wat ik aan het doen was (verplaatsen van objecten van a naar b en van c naar a...) of alles op de grond zetten en denken 'oké, wat moet hiermee?' waarbij Chris dan korte metten mee maakte! Anyway.... Het is zondagochtend en afgelopen week is de voorraadkast, het pannenrek, mijn kruidenopbergplaatsen (onlogisch, her en der..) en de broodbeleglade opgeruimd en schoongemaakt. Dus al zeg ik het zelf goed bezig!

En dan hadden we tussendoor nog de vreemde steken in mijn buik (onder in het midden), niet voor een hoog cijfers (een 4 of 5) maar een ondefinieerbare pijn (alarmbellen) samen met (hier komt een vies stukje dus u bent gewaarschuwd) bloed op mijn toiletpapier en in de wc als ik naar het toilet was geweest... Dit begon dinsdag. Dus woensdag was Elly hier en die zei toch maar urine naar de huisarts. We waren die middag naar de Action geweest om bakken te halen voor mijn opruimwoede en besloten even bij de huisarts naar binnen te lopen om een potje te halen om in te plassen. Daar gekomen heb ik gelijk het potje mogen vullen en bleek er wel bloed in te zitten maar geen ontstekingscellen (witte bloedcellen als ik me niet vergis) dus is het in de stoof gezet (op kweek). Ik had ook geen pijn bij het plassen, echter door het Morfine gebruik is mijn gevoel voor sommige zaken anders als normaal. Maar goed, lang verhaal, conclusie géén blaasontsteking. Nu zouden de meeste mensen natuurlijk opgelucht zijn.... Ik daarentegen schiet direct in de stress... Want na in mijn baarmoeder zit nog steeds - jawel - het spiraaltje wat al 2 jaar geleden vervangen had moeten worden 😊😊.... Toen dacht ik dus dat het in de tijd die zou resten niet uit zou maken, echter het loopt gelukkig even allemaal wat anders (waarvoor heel dankbaar!). De assistente noemde mijn geval ook een wereldwonder waardoor ik glom van trots natuurlijk! Of het was een opvlieger....dat kan ook. Maar dat dingetje is dus wel degelijk een dingetje... toen ik daags erna belde om de uitslag van de kweek te vragen. Begon de andere assistente er ook maar voorzichtig over... Dus nu afgesproken dat ik komende week met de huisarts overleg.... Ik wil dat 'dat ding' maar gewoon blijft zitten waar het zit en hoop dat het geen narigheid veroorzaakt... mijn hemel als ik alleen al aan de pijnen denk van de vorige keren.... Mijn schaamlippen krampen direct aan elkaar vast 😊😊...

Dus dat... nu ik aan het typen ben speelt de week uiteraard terug in mijn hoofd (niet gecategoriseerde en vooral ook ongeorganiseerd) en denk ik 'oh ja, dat kan ik ook vermelden.' Maar ik laat het wel hierbij want die lange lappen tekst is ook niet fijn...

Wat ik nog wel kwijt wil is dat mijn favoriete tv-avondje toch wel een heel beladen met emoties avondje werd. Greys Anatomy....kanker... New Amsterdam....kanker.... TV uit! Ik heb wel, als ik die series dan kijk, dat er zoveel herkenbaarheid in zit, dat ik boven het verdriet dat ik voel (de uitzichtloosheid en angst) af en toe in de lach schiet.... Zo bijzonder ben ik dus niet 😊. Maar, die nacht heb ik niet geslapen... te veel informatie en confrontaties die eerst even verwerkt moeten worden....

Vanmiddag hebben we hier thuis 'ik hou van Holland' dag. Samen met lieve mensen (ook georganiseerd door...) ga ik er een toffe middag van maken en proberen een keer niet te denken aan komende vrijdag.... De dag dat ik dus mijn beslissing moet nemen..... Pfffff... Zo nog niet aan toe... ik weet het echt nog niet! To be continued....

Fijne zondag...

Hoewel hier regent het weer lekker....gelukkig is de storm gaan liggen.....