Planning onbestemd......

01-06-2019

Plan niet alles. Soms moet je gewoon even ademhalen, loslaten en kijken wat er dan ontstaat.

Aldus Voor Positiviteit op Twitter. Het is alweer 1 juni, oké nog wel heel pril want het is nu net 1 uur en ik kon voor de verandering niet slapen. Dit is overigens niet helemaal waar want ik ben om 10 uur al in slaap gevallen om vervolgens dus om 12 uur weer wakker te worden en voilà ze (me) is klaarwakker....

Hoewel ik in mijn vorige blog aangaf dat ik minder bezig wilde zijn met het "ziek zijn" ben ik daar nu alweer op terug aan het komen. Want ik snap gewoon niet zo goed waarom ik in Ermelo 3 dagen goed was (wel moe maar ik kon gewoon door) en dat ik nu thuis weer terugval in het moe zijn. Moe van wat? De nachten zijn echt niet fijn dit zal mede komen dat ik nu al meer dan 1.5 week geen slaappilletje meer neem. Ik mag het nog wel gewoon nemen maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat 1.5 jaar die pilletjes slikken goed is voor mijn lichaam. Daarbij ook het feit dat er nu niet echt aanwijsbare redenen zijn om niet goed te slapen heb ik en mijn innerlijkheden dit democratisch besloten. Nu ik dit typ krijg ik opeens een helder moment en vraag me af of ik niet gewoon stiekem al verslaafd was aan die tabletjes en nu gewoon een soort van afkickverschijnselen vertoon? Zou best kunnen denk ik zo. Het zou heel gemakkelijk zijn om gewoon even de huisarts te bellen en dit allemaal te bespreken, maar nee, dit is veel te gemakkelijk en blijkbaar vind ik het verstandiger om e.e.a. zo uit te vogelen. Ach, ik vertrouw erop dat het ook wel weer goed komt. Ook het nieuws van stoere strijder Wendy die weer onder het mes moet hakt erin. Zo bizar, zij is schoon en zou langzaamaan beter moeten gaan, dat wil zeggen het leven proberen weer op te pakken en steeds weer een stukje beter moeten gaan maar die krijgt nu weer een operatie omdat haar lichaam mankementen vertoond als gevolg van de kankeroperaties en behandelingen. Daar waar de ene (ik in deze) gelukkig iedere keer positief nieuws krijg en mijn lichaam een geweldige prestatie leverd, daar heeft een ander dus iedere keer pech... Ook dat valt niet te plannen en ook daar kan een arts niets aan doen, het gebeurd, het overkomt je, het overvalt je en je moet er mee dealen!

Maar ik gaf dus aan moe te zijn. Het irritante vermoeide gevoel. Het gevoel dat iedere stap extra energie kost en dat die energie echt uit mijn tenen moet worden gehaald. Wakker worden en eruit gaan met een schreeuwend gevoel van; 'ik wil nu terug slapen!' Dit kan natuurlijk allemaal worden herleid dat ik echt al dik een week van 2 à 3 uur in de nacht tot een uur of 5 half 6 wakker lig. En ik weet het, gewoon blijven liggen en proberen te slapen zou het wijste besluit zijn maar na 15 minuten draaien, schapen tellen, Chris aanporren omdat hij snurkt en vervolgens Rolex op bed te krijgen die hoort dat ik lig te draaien en waarschijnlijk denkt; 'Yes, we mogen weer spelen!' Geloof me, dan ga je er toch uit en pak je of je boek of de IPad. Gevolg is dat je te lang blijft lezen of kijken en het zo een paar uur verder is en tja die slaap heeft iedereen toch echt nodig. Ik ben altijd iemand geweest die echt minimaal 8 uur slaap nodig heeft dus dat ik nu iedere nacht onderbroken slaap zal ook wel meespelen in het vermoeide gevoel. Chris denkt dat het komt dat ik hier geen afleiding heb. Plus het feit dat hier thuis dingen moeten en dat is toch andere koek als ergens zijn waar niets moet en alles mag! Ik lijk wel een grote kleuter dus 😊!

Dus afgelopen dagen heb ik weer middagslaapjes gedaan en verder wel iedere dag gewoon om 8 uur eruit om de paarden en andere dieren te verzorgen. Woensdag was een spannende dag want ik moest naar de tandarts. Vorige week was er een kies door de midden gebroken gelukkig kon ik donderdag voor Ermelo naar de tandarts voor een noodvulling zodat ik er geen last van had. Maar ja, nu dan woensdag moesten er toch echt renovatiewerkzaamheden worden uitgevoerd ergens achter in mijn mond... Oh, ik vind dat zo niet leuk, lees ik ben echt een schijterd! Gelukkig heb ik de liefste tandarts die er weer voor zorgde dat ik me wederom voor niets zorgen had gemaakt en ging ik na 15 minuten, zij het met een dikke verdoofde tong en halve mond, de stoel weer uit. Alweer klaar en het enige wat even vervelend was dat waren de prikjes voor de rest niets gevoeld en alleen maar stijf op de stoel gelegen om alert te zijn op enige vorm van pijn, wat er dus niet kwam! Resultaat een hele kies, zonder pijn en de bijtkracht van een haai!

Donderdag hadden we een feestje op het programma. Ik had er zin in iedereen weer te zien helaas gooide migraine roet in het eten, of eigenlijk meer roet in de drankjes en hapjes voor mij. Ik werd die ochtend wakker met een beetje hoofdpijn, niets aan de hand ik nam gewoon een paracetamolletje en ging aan de slag op stal. Ik kreeg daarbij hulp van mijn dik in de 80 zijnde tante Bep, haar vriendin Jeantje, mijn nicht Trudy, haar kleindochter Eva en mijn moeder dus waren we in no time klaar op stal. Dus ik ging om half 12 weer naar binnen om lekker in bad te gaan om mezelf klaar te maken. Eerst heb ik nog wat gegeten, nog een Paracetamolletje genomen, de hoofdpijn was een klasse gestegen maar nog niet zo dat ik me daardoor niet goed voelde en dacht dat het migraine was. Toen ik rond half 1 in bad stapte werd de pijn erger, ik kreeg steken en werd misselijk. Om 1 uur stond ik langs bad over te geven in de WC, shit.... Migraine. Ik nam Morfine en ging op bed liggen nadat ik alles donker had gemaakt. Ik voelde me te beroerd om naar beneden te gaan om mijn smelttabletjes te zoeken voor Migraine (Maxalt). Ik viel in slaap en werd wakker gebeld door Chris, de hoofdpijn was nu echt zo aanwezig dat ik weer moest overgeven. Ik heb toen mijn moeder gebeld die mijn pillendoosje heeft gepakt (zit altijd in mijn handtassen) smelttablet genomen, ik geloof dat het 2 uur was toen, en ben in slaap gevallen. Half 6 kwamen Trudy en Eva mij wakker maken. De paarden stonden nog buiten en die wilden naar binnen, alles moest eten en ik was direct klaarwakker. Gelukkig was de hoofdpijn toen gezakt tot een zeurderige hoofdpijn en heb ik me langzaam aangekleed om mijn taken te volbrengen. Dus, deze dag was zo anders dan gepland! Echt shit maar helaas niets aan te doen. Op naar een volgend feestje dan maar. Gelukkig is Chris vanuit het werk (wat ook de bedoeling was) wel naar Oirschot gereden om deel te nemen aan het feestje.

Dat was dus gisteren. Vandaag was een betere dag gelukkig. Vanmorgen samen met moeders en tante Bep de stallen en dieren gedaan daarna even gerust en wat gegeten en de kapper gebeld. Daar kon ik terecht en hoewel ik het helemaal niet van plan was heb ik daar de hele middag en een klein deel van de avond doorgebracht. Ik kwam op het lumineuze idee om mijn haren een paar tinten lichter te maken. De kapper had plaats hiervoor wat resulteerde in een zit van dus 2 uur tot half 7... nou geloof me, daar wordt je pas moe van! Hangen.. Gelukkig een goed boek op mijn telefoon en fijne stoelen, excellente service van heerlijke cappuccino tot een glaasje wijn (nee hoor niet voor mij 😊) en een vers broodje met ham! Het resultaat mag er zeker zijn ik heb nu de kleur van basterd suiker de bruine variant en ben er blij mee! Morgen zal ik een foto maken van het resultaat want na alle handelingen en tussentijdse foto's had ik geen zin meer om een eind foto te maken en sprong ik letterlijk en figuurlijk van de kappersstoel af.... Ready for the weekend!

Fijn weekend!