Rustig weekendje

Ontwaak met een glimlach - maak van vandaag de beste dag van je leven. Vandaag is maar één keer.

Zondagmiddag alweer en hoewel ik niet veel (wàt?? Eigenlijk helemaal niets) gedaan heb kan ik net als werkend Nederland zeggen dat het voorbij gevlogen is. Van vrijdag op zaterdag niet goed geslapen. Gewoon ook mijn eigen schuld want ik besloot om tien uur dat ik toch maar televisie wilde kijken in plaats van lezen. En dat had ik niet moeten doen. Want gisteren deed ik dat dus niet en daardoor sliep ik echt gewoon (afgezien van de nachtkramp en de gevolgen daarvan) goed. Wat zeg ik goed, ik slaap gewoon super veel. En daarmee worden dus ook automatisch de dagen korter. Das een nadeel van lang slapen. Vrijdag op zaterdag sliep ik om een uur of kwart over vier pas veel buikpijn een naar gevoel net of mijn ingewanden in de brand stonden (weet niet anders uit te leggen) máár ik sliep vervolgens tot tien uur toen ontbijt en daarna weer tot half één geslapen, hiermee dus (ruimschoots) genoeg uren gemaakt. Vanmorgen werd ik zelfs pas om tien voor elf wakker gemaakt door Chris en had zelfs nog niet gegeten terwijl om elf uur eindelijk "onze" Fonny en Linda op de koffie kwamen. Dus snel eten, medicijntjes kleren aan, geen tijd voor de badkamer, maar ach Fonny is heel veel gewend van ons dus dat kon hij makkelijk hebben had ik besloten. Dus snel naar beneden en vervolgens heerlijk zitten luisteren naar de mooie verhalen over zijn stage en reis naar Indonesië samen met zijn vriendin Fleur. Heerlijk dat hij weer terug is! Vanavond komt ook "ons" andere kind weer terug uit New Zeeland en dan is alles weer zoals het 'hoort'. Van Fonny nog een mooie Boeddha gekregen, die staat nu dus op mijn trapje in de slaapkamer met kadootjes! Rond een uur of één zijn ze weer gegaan en heb ik samen met Chris de stallen gedaan, de paarden had Chris vanmorgen al buiten gezet dus waren we redelijk snel klaar. Tijgertje en Knorretje wilden niet naar buiten omdat ze het véél te koud vonden, en nu moet ik zeggen die wind is ook heel gemeen koud. Kun je nagaan wat ze in Noord Amerika meemaken... brrrr.

Toen voor Chris en moeders een soepje verwarmt en wat te eten gemaakt, jaja de rollen waren een keer omgedraaid. Mijn moeder ligt nog steeds plat want die heeft de griep dus loop ik met mondkapjes of mijn trui voor mijn mond alleen naar hiernaast. Gelukkig ging het vandaag alweer wat beter dus hopelijk is ze er snel weer vanaf. Kun je nagaan dat ondanks de griepspuit toch ook nog de griep er doorheen komt, en je kunt jezelf ook afvragen hoeveel erger het had geweest als ze hem niet gehad had! In mijn geval vonden ze het niet verstandig. Ik kreeg de griepspuit ook altijd maar nu dus niet meer. Ik moet trouwens echt wel in mijn handjes klappen dat ik maar zo een lichte vorm heb gehad! Dus zit ik hier nu als een dwaas te klappen achter mijn bureau.. nee hoor, geintje J. In de middag is Ed gezellig geweest, ook geweldig fijn die weer te zien, die mis ik ook wel echt. Van heel veel uur per dag naar heel weinig keer per maand... Want die zag ik vroeger echt vaker dan Chris J. Samen de paardjes naar binnen gedaan en hooi gegeven. Uiteraard even laten zien hoe goed Tom en Poes hun trucje (ze doen het nog steeds J) doen met de kattenpudding en daarna was ik echt total loss voor de verandering. Ed is naar huis gegaan en ik ben even op bed gaan liggen. Wel had ik mijn telefoonwekker gezet omdat de paarden eten moeten hebben, en ik weet dat ik tegenwoordig op ieder tijdstip een aantal uur gewoon kan slapen dus... wekker aan. Half zes de wekker, oh nee, ik wil niet... Maar goed dat ik die gezet had. Paardjes gaan voeren, en in het kader van 'never a dull moment' wil ik de drinkbak van Coco schoonmaken (had een kip in gepoept, bah bah) dus ik til de drinkbak uit stal draai me om doe mijn been naar voren omdat ik richting kraan wilde en toen was daar ineens Tom... Dus uit balans, ik breek liever zelf iets dan dat ik die katten iets aan zou doen, vlieg opzij en weer naar voren met de emmer half vol (thank God) ik probeerde te herstellen wat uiteraard niet helemaal lukte (maar gelukkig wel genoeg om niet te vallen) en flats... jawel broek zeiknat, jas gelukkig waterdicht dus dat is niet erg en mijn schoenen vielen gelukkig ook mee omdat mijn broek erover heen zat, dus ook niet nat. Maar wat had het weer gescheeld... Gelukkig hangen er in het midden van de stal geen camera's dus geen leedvermaak voor Chris als hij dit leest (is werken heeft laat).

Komende week wil ik een paar dingen gaan doen, leuke en minder leuke zo wie zo staat er voor vrijdag weer een infuus gepland en een afspraak met de oncoloog. Ik ga er in ieder geval proberen iets van te maken! En uiteraard neem ik jullie daarin mee, of jullie het nu willen of niet J!

Fijne avond.