Show must go on.....

18-01-2019

Houd je gedachten positief. Je gedachten worden je woorden. Je woorden worden je gedrag. Je gedrag vormt je gewoonte. Je gewoontes bepalen je bestemming.

Allereerst ben ik vandaag (zijn we) in gedachten bij de familie ivm crematie van onze neef Ben. Rust zacht Ben! En sterkte voor de familie. 

Vrijdag de 18e januari om precies te zijn kwart over vier. Dus we hebben de uitstal gehad en die was, stabiel! Gelukkig maar, want wat maakte ik me zorgen. En die zorgen waren eigenlijk puur gebaseerd op het feit dat ik me dit keer geen zorgen maakte. Afijn, toen ik het vorige keer uit probeerde te leggen was het al een rare gewaarwording dus nu maakt het verhaal een nog grotere wirwar los. Resumé, uitslag stabiel. Wel kwam er toch een MRI van het hoofd ter sprake dit had twee oorzaken. Ten eerste de vele hoofdpijnen die ik heb en ten tweede tegenwoordig is het standaard mensen met uitzaaiingen van metastasen dat er ook direct een MRI van het hoofd wordt gemaakt. Dus hoewel er euforie was over de stabiele scan kwamen daar mijn tranen. Oh shit, hier ben ik dus altijd zo bang voor, hiervan heb ik ook altijd geroepen wil ik het wel weten en dan nu toch het advies van de oncoloog (die ik in mijn geval echt carte blance geef mij te behandelen) om toch die MRI te laten maken. Struisvogelpolitiek het niet te doen. En stel in het ergste geval dat ze er zitten dan kunnen we nog overstappen naar de Vemurafenib (eerste pillenkuur die bij mij goed aansloeg) of in sommige gevallen doelgerichte bestraling. En in het allerbeste geval... krijgen we te horen dat de grijze massa er gewoon zo uit ziet als het hoort! Pfoe, veel te verwerken voor mij in dat kleine kamertje bij de oncoloog. Ik keek Chris paar keer aan en die zei gelijk dat we het maar moesten doen en de oncoloog tja die was ook voor. Dus oké die MRI die gaat er komen... Pfffieuw spanning was er en is maar een luttele seconde weggeweest en daar is ie weer!!

Ik zal even bij het begin van de dag beginnen want dat was ook al niet zoals gebruikelijk. Vannacht niet goed geslapen en paar keer wakker met enorme hoofdpijn de 'wondermethode' zoals ik een paar dagen geleden dacht te hebben ontdekt werkte alleen toevallig die twee eerdere keren. In ieder geval vanmorgen werd ik wakker met dus nog steeds hele erge hoofdpijn en daarbij misselijk. Eten lukte mondjesmatig zelfs in de vorm van een overheerlijke smoothie. Toen ik in de badkamer op de wc zat kwam alles inclusief medicijnen er uit. In mijn dichte mond waarbij ik me gelukkig net snel genoeg kon omdraaien om een hele hoop troep te voorkomen. Bah, geen lekker begin. En zo gebeurde het dus ook dat ik voor de eerste keer in 1 jaar en 11 maanden in de auto ben gestapt zonder make-up! En dat zegt heel wat in mijn geval. Want hoewel ik tegenwoordig met pantoffels naar de Welkoop ga en uiteraard zonder make up of een 'hairdo' is het ziekenhuis toch altijd wel een uitje geweest waarbij ik mezelf toch wel op mijn best wilde laten zien. Tja, tot vandaag dus. Gelukkig had ik gisteren mijn haar gewassen en gefohnd dus daar was een beetje wax goed genoeg om er niet als een vogelverschrikker uit te zien. Onderweg naar het ziekenhuis in de auto wat liggen slapen (en kwijlen, oeps 😊). Gelukkig waren we op tijd voor het bloedprikken want doordat ik niet lekker was reden we halverwege de weg naar Roggel toen Chris vroeg of ik mijn papieren van het ziekenhuis bij me had.....uhm, nee dus.. Dus linksomkeert weer terg naar huis... Chris is echt als een filmster uit een bijna (ja stonden echt net stil) rijdende auto gesprongen, rende met zijn atletisch gebouwde lichaam naar huis. Pakte de papieren en zat zo weer naast me in de auto. En daar gingen we weer... Natuurlijk zaten we onderweg achter een paar auto's en een tractor en door de drukte kon er niet ingehaald worden....Ik lag beetje te dommelen maar Chris was niet zo geamuseerd en vloekte zelfs wat! Doet'ie normaal nooit! Afijn, bloed geprikt wat gelukkig goed ging door de kundige verpleegster daarna in de 'Red-room' gaan liggen.. echt ik had zo'n bonkende hoofdpijn en het werd gewoon niet beter.. Dus tussen het bloedprikken en de oncoloog even liggen slapen. Toen dus 'het' gesprek waarvan ik jullie hierboven al op de hoogte heb gesteld.

Na de oncoloog hadden ze direct een bed geregeld op het dagcentrum zodat ik met mijn ogen dicht kon liggen. Snel genoeg infuus gehad en nu zitten Chris en ik op een afgesloten afdeling waarbij je niet moet denken aan een inrichting maar iedereen is naar huis en wij mogen hier als een stelletje 'illegalen' wachten tot het 22.00 uur is, want dan heb ik de MRI scan al. Super snel geregeld door de lieve medewerkers van de 5e verdieping. Toen ik trouwens aan het infuus lag kwam één van de liefste (het zijn er zoveel) naar de behandelkamer om te zeggen dat ik dus vanavond al de scan zou kunnen hebben. Wel om 22.00 uur maar dan had ik hem in ieder geval gehad hoefde ik er niet tegenaan te kijken. We mochten er even over nadenken kon ook volgende week maar ons besluit was zo genomen Zodoende zitten wij hier nu.... Op een lege (redelijk koude) afdeling te wachten tot het 22.00 is. Er is een dekentje en kussen neergelegd dus we komen de avond vast goed door.. ik slaap volgens mij zodra mijn hoofd het kussen raakt.

Fijn weekend!PS Geen spellingscontrole en niet nagelezen...sorry....