Slaapkop..

Mensen die gelukkig zijn merken niet of het zomer of winter is.

Nou, dat vind ik nogal een uitdrukking. Ik ben echt wel gelukkig, en dan niet van het hosanna gelukkig maar het gelukkig wat ik als gelukkig ervaar. Nee, ik ga niet weer een heel pleidooi houden over de definitie van gelukkig zijn want dit ervaart iedereen op zijn eigen manier. Maar ik heb toch wel altijd een beetje een ander gevoel als het zo snel en lang donker is. Het weer speelt daarin een enorm grote rol, maar toch beetje droevig en naargeestig gevoel dus lieve meneer Anton Tsjechov (1860 - 1904) ik deel uw mening niet!

Gisterenavond was ik dus echt heel moe, beetje oneerbiedig gezegd gewoon kapot moe. Ik lag dus al om negen uur op bed gedoucht en wel! Laatste rondje medicijnen en toch, ondanks dat ik moe was, een slaaptabletje in genomen, een Temazepammetje (nieuw voor mij maar familie van de andere pammetjes en bammetjes die ik al ooit eerder heb gekregen in het ziekenhuis). Het in slaap vallen ging ondanks het feit dat ik iedere minuut op de wekker keek (val ik al in slaap, hoe lang duurt het nog, tjee ik voel niets) toch een heel stuk sneller dan normaal. Laatste keer dit ik op de wekkerradio keek was het tien voor half tien, dus het doet gelukkig wel iets! Alleen daarna.... Ik werd om tien over half vijf wakker (wekker Chris) en toen ben ik na het plassen weer direct in slaap gevallen. Toen werd ik om tien voor tien wakker gebeld, enigszins geheel gedesoriënteerd heb ik opgenomen en weer in slaap gevallen tot vijf over tien weer de telefoon toen weer opgenomen en daarna maar mijn bed uitgegaan en aangekleed. Maar ik was zo enorm duf en dol in mijn hoofd. Geen idee hoe ik het goed kan verwoorden, net of alles onderwater stond in mijn hoofd, hmmm een hele vreemde gewaarwording vond ik dat en naar. Nee, ik zal niet snel weer zo'n capsule pakken... dat weet ik dan weer wel. Na het eten uiteraard weer die leuke buikperikelen gevolgd door een bezoekje aan de kamer die nu echt hevig aan slijtage onderhevig is. Als je er zo veel tijd op doorbrengt als ik ga je je overal aan ergeren. Zo ben ik de toilet beneden echt wel een beetje beu. Oubollig en gedateerd (oh, dat betekend hetzelfde) ook zitten er scheuren in sommige tegeltjes en zie ik naden waarvan de kit is ingedroogd. Zo dit ter info over huize Chris & Maris J. Maar goed, daarna mijn moeder geroepen en samen de paarden naar buiten gedaan en de rest van het ochtendritueel. Kaatje was super fit en bleef rennen en bokken, wel gelijk even van haar super bewegingen kunnen genieten. Oh jongens, wat hoop ik dat dat paard helemaal goed komt maar het schaambeen breuk! Ik denk echt een crack, ik denk het niet ik weet het zeker... Maar goed, zoals altijd probeerde ik vanmorgen de stal te vegen maar voor het eerst lukte het me niet. Ik was zo moe en dat hoofd deed zo raar, dus ik heb het in etappes gedaan. Stukje vegen, Tom opgepakt en samen op de hangstoel gezeten, weer stukje vegen, de varkens los gelaten, weer stukje vegen en kattenbak schoongemaakt, weer even zitten.. enz. Na een uur waren we klaar, en weer was ik heel moe. Inmiddels was het twaalf uur en ik trok het gewoon echt niet, zo raar. Dus ik weer naar bed, pyjamaatje aan gedag gezegd tegen tante Jeanne en ome Wim en mijn ouders, die lekker en paar daagjes naar mijn zus gaan. Om kwart over drie werd ik weer wakker, gelukkig wel direct met een beter gevoel in mijn hoofd. Alleen had ik een telefoontje gemist waar ik op had zitten wachten.... Maar goed een appje gestuurd dat ik weer "available" was, dus dat is uiteindelijk ook weer goed gekomen. Chris gebeld hoe laat hij thuis kwam in verband met de paarden binnen zetten. Die had dus een noodmelding gehad en zou later zijn dus ik de paarden binnen gehaald, samen met Elly die toen ik sliep gewoon binnen is gekomen en ook boven is geweest waar ik helemaal niets van mee heb gekregen... Best een eng idee, tenminste als het een ander zou zijn geweest!

Na de paarden binnen te hebben gezet zijn we naar Weert gereden. In de auto kreeg ik weer het nare gevoel in mijn hoofd maar gelukkig trok dit snel weer weg. Eerste stop was de Sligro. Hier moesten we frisdrank in slaan, voor gewoon en voor de BBQ zaterdag. De kar was bijna niet te trekken maar Elly en ik hebben ons er kranig doorheen geworsteld. Na alles in de auto te hebben gesjouwd reden we naar de Intratuin. Inmiddels was het tien voor vijf, we hadden dus een uur en tien minuten voor een winkel wat voor mij echt een snoepwinkel is... en dan ook nog in kerstsfeer... Pfoe dat zou wat worden. Maar precies om zes uur stonden we bij de kassa afgerekend en wel. Op het parkeerterrein stond daar heel zielig één auto.. die van ons. Uiteraard ook bij de Intratuin teveel gekocht, waarvan ik nu denk wat moet ik ermee. Maar toen ik daar liep had ik vast goede gedachten, laten we hopen dat dat weer terug komt J.

En nu is het bijna half negen, als avond eten hebben we Mc Donalds gescoord, waar we rond half zeven langsreden. kip nuggets alleen voor mij honger heb ik niet echt. Na het eten een appje gekregen of de Sint niet iets had bezorgd. Uhm, nee dus.. Chris naar de brievenbus en ja hoor, een super lieve chocolade letter van Ina en Jan. Nu ga ik snel nog even de auto uitladen en dan naar bed, morgen weer een spannend dagje.

Fijne avond.