Smaken verschillen....
Uiteindelijk geven de dingen die eerst onmogelijk leken, maar later toch mogelijk werden de meeste voldoening.
Zo blijkt uit meerdere dingen die ik mee heb mogen maken dat ook deze quote de spijker precies weer op de kop slaat! Inmiddels zijn we alweer twee dagen verder en is mijn gemoedstoestand nog steeds redelijk verward te noemen. De innerlijke strijd tussen mijn duivelse ik en de mooie godin heeft nu zijn hoogtepunt wel bereikt volgens mij. Ik word gek van voornamelijk mezelf! No one to blame! Ik zweef de hele tijd tussen slecht en goed en de middenweg die ik soms redelijk te pakken heb lijkt zo waar nog verder weg dan voorheen. Maar, zeg ik daarbij even tegen mezelf... hebben we al eerder meegemaakt en zijn we ook weer doorgekomen dus ook dit waait hopelijk wel weer over. Ik denk ook dat het een samenloop van omstandigheden is. Eerlijk gezegd bevat mijn leven op dit moment ook best heel veel ingrediënten die het geheel tot een spicy ratjetoe! Laten we er vandaag een paar onder de loep nemen.
We starten met de zoete ingrediënten, daar waar je je heerlijk van voelt! En dat is Kaat. Vandaag is Anke weer geweest en Kaat gedroeg zich wederom super! Ze hebben zelfs vandaag gedraafd en aardig wat gestuurd! Zo onwijs gaaf en zo enorm dankbaar. Als eerste ben ik blij dat ik nooit het geloof in Kaat verloren heb. Ten tweede dankbaar voor de juiste mensen die geholpen hebben op medisch gebied, Equi centre De Meer voor het beleren en ont-stressen, Kees en Louise voor hun hulp en engelen geduld. Natuurlijk Chris die als ik in de lappenmand zat gewoon de longeerlijn van mij overnam en het toch maar allemaal doet zonder enige voorkennis van paarden! Denise voor het verzorgen, mama voor het knuffelen, kortom als er ooit een verfilming komt (J) dan komen deze mensen op het einde op het beeldscherm voorbij. Dus daar werd/ word ik super blij van.
Dan nog een zoete en dat is mijn allesie die heel lief naar boven komt toen ik op bed lag met munt thee. Echter geheel op eigen wijze gepresenteerd. Dat wil zeggen.. Hij had thee gezet, gewone. Vervolgens een paar takjes munt erin en honing.... Ik lag in een deuk natuurlijk, a. van de buikpijn en b. van zijn niet bekendheid van het fenomeen munt thee.
Dan pakken we het zoute ingrediënt. Dagelijks uiteraard de confrontatie met mijzelf, de pijntjes (vandaag bij bezoek weg gelopen omdat ik echt mega krampen had in mijn buik) en kwaaltjes. De gebeurtenissen om ons heen. Andere mensen die in benarde posities zitten en geen kant op kunnen en daarmee moeten dealen voornamelijk met gezondheid.
Als bitter ingrediënt de slaaploze nachten waar maar geen einde aan lijkt te komen. Is het niet de gedachten dan is het Terror Rolex en als het niet Terror is dan is het een verkouden snurkende en zwetende Chris, tja....
En last but not least zuur het feit dat niet altijd alles zo gaat zoals het zou moeten gaan.
Dus laten we ons gewoon focussen op het zoete want als je er maar genoeg in stopt overheerst deze smaak, toch?
Fijne avond