Terugkijkend op een heerlijke week....

03-02-2019

Keep a smile on your face, it's the best accessory you can ever wear!

Eindelijk weer eens de rust in mijn hoofd om het één en ander op "papier" te zetten. Dus zit ik in mijn eentje thuis, op kantoor, met Spyker en Rolex naast me en Micky op de stoel, Suka ligt in de gang en Cooper waarschijnlijk ergens in de kamer op de bank. Hmm, ik ben dus eigenlijk helemaal niet in mijn eentje maar we zijn met een boel J. Laatste keer dat ik schreef (heb ik zelfs terug moeten kijken ik wist het echt niet) was woensdagnacht, dus eigenlijk was het toen al donderdag. En hoewel die nacht echt slecht geslapen heb was ik die dag toch niet echt moe wel werd ik wakker met mega hoofdpijn dus naast de reguliere medicijnen ook wat extra Paracetamol en Morfine. Daarnaast zat ik ook wel een beetje vol adrenaline omdat we (Denise en ik, who else?) die donderdagmiddag naar dressuurstal van Baalen zouden gaan en dus zijn geweest.

Heerlijke middag kijken naar de lessen van de jonge generatie, genoten van mooie paarden en lieve mensen. En het mooiste, nu komt het, 'ons' eigen paard niet eens herkennen J. La Fayenne is hier denk ik 2 maanden geleden weggegaan en hoewel ik nog recentelijke foto's had gezien was ze nu ineens van jong paard naar volwassen paard gegaan. Oké, ze zag nog jeugdig uit maar toen ze met haar de rijbaan in kwamen stappen had ik niet door dat zij het was. Ze was geschoren en had een hoofdstel in dus het was ineens zo een ander paard. Geweldig, ze zag er top uit! Na even nog genoten te hebben van haar in de longeercirkel zijn we snel weer naar de warme kantine gegaan. Want het was donderdag echt een koude sombere, mistige dag. In de kantine genoten we nog verder van taart en worstenbroodjes en het uitzicht vanaf de VIP stoelen op de AC lijn achter het glas. Ja, het was een topmiddag. Tegen 6 uur begon de zeurderige hoofdpijn weer te voelen. Dit was voor mij wel een teken van echt weg te gaan, we moesten immers nog een uur naar huis rijden en op de weg was het geen pretje met natte sneeuw en mist. Ik heb hier normaal niet echt problemen mee, maar met hoofdpijn rijden is niet prettig vooral niet met die dwarrelende dingen voor je ogen zeg maar J. Dus, hoewel er nog zat te zien was besloten we echt gelijk te gaan.

Toen we ongeveer bij Den Bosch waren moest ik echt een paar keer hard tussen mijn ogen duwen met mijn vinger omdat de pijn echt mateloos irriteerde. Shit, what to do? Denise mag nog niet rijden...gelukkig bijna J en ik moet echt even stoppen en wat innemen. Normaal pak ik gelijk de vloeibare Morfine maar niet als ik rij. De Paracetamol bij het vertrek naar huis deed geen werk dus op zoek naar een plek om te stoppen en gelijk ook maar om te eten. En dat werd Beek en Donk pannenkoekhuis Pluk. Daar aangekomen direct wat ingenomen. Wat gelukkig snel werkte. Hartelijk ontvangst door Leon... het vriendje van.... Uiteraard ook door de overige bediening. Heerlijk gegeten en gedronken. De nodige energie weer opgedaan om het laatste half uurtje naar huis af te leggen. Ik vermoed ook dat de hoofdpijn voor een groot deel komt door het rijden zonder bril... Deze doos (ikzelf dus) ben namelijk mijn bril al een paar weken kwijt. En waar hij (de bril...) normaal wel weer ergens boven water komt, blijft hij nu angstvallig achterwege.... Tijd voor de opticien vrees ik.

En dan zou je verwachten dat ik die nacht erna wel goed zou hebben geslapen, na alle inspanningen en activiteiten... Hell no! Het is nog steeds een probleem ondanks dat ik nu toch maar weer wel braaf een slaappilletje pak. Maar goed, de dagen zijn echt heel goed geweest afgelopen week. Ik heb weer echt fulltime (in het vroegere leven was dit vast nog minder dan 50% parttime, maar goed... dit is het...) genoten! Ik probeer me te herinneren wat ik vrijdag heb gedaan, maar echt ik weet het gewoon niet... oeps. Zaterdag weet ik wel, da's nog niet zo lang geleden immers "). Toen heb ik echt bijna de hele dag op bed gelegen met hoofdpijn, buikpijn en misselijkheid. Rond de middag heb ik met Elly nog wat boodschapjes gedaan in Heytse. Zo ook Elly haar verjaardagscadeautje om vervolgens weer terug naar bed te gaan.

En vandaag... Heerlijk genoten met mijn lieve tante en nicht en kleine maar toch alweer zo grote vriend Nick! Wat zijn kinderen toch heerlijk onbevangen, eerlijk en open en vrij van geest. Woonden ze allemaal maar wat dichter in de buurt J.

Ik ga nu lekker even onder de douche om vervolgens lekker onder de (synthetische en figuurlijk uitgesproken) wol te kruipen.

Fijne avond.