The day after.....

07-06-2018

We are very good lawyers for our own mistakes, but very good judges for the mistakes of others.

En daar zitten we (en daarmee bedoel ik mijn laptop, Rolex zonder ballen en ikzelf) dan op bed, the day after. En dat kan zoveel betekenen als we zelf willen natuurlijk. In ieder geval in mijn situatie, de dag nadat ik weer een infuus heb gehad (YES 😊) en de dag nadat ik mijn 45ste verjaardag heb gevierd. Of gevierd is een groot woord, diegene die ons lief zijn en in de buurt waren kwamen gezellig even voor een kop koffie en overheerlijke Limburgse vlaai. En wat ben ik verwend op mijn verjaardag, allereerst natuurlijk dat ik weer goed genoeg was bevonden voor mijn levenselixer (infuus) dan alle felicitaties via de post, de mail, de app, de sms'jes en gewoon onwijze bossen bloemen, chocolade maar het allerbelangrijkste ik voelde me geliefd (oké en stiekem ook een beetje oud 😊)! Dus hier zit op dit moment een 45-jarige vrouw op bed een stukje te typen terwijl de dagen gewoon doorgaan! Geweldig toch, de wonderen zijn de wereld echt nog niet uit (nee, dat gebeurd als ik er niet meer ben...). En onderhand ik gewoon gelukkig zat te zijn was daar gewoon de grote boze wereld die andere mensen ziek maakt... dus was het een schrok te vernemen dat iemand die we kennen een hartaanval had gehad. Het is dus voor iederéén van groot belang, geniet van het leven!

Vannacht redelijk goed geslapen (zelfs terror Rolex hield zich koest, die voelde denk al nattigheid doordat hij geen eten kreeg en is vandaag gecastreerd) en vanmorgen rustig aan gedaan. De badkamerspiegel bood niet het aanzicht wat ik verwachte want ik zit onder de pukkeltjes... bah bah... ook dat nog. Over mijn haren begin ik maar niet die heb ik achterover vastgezet met klemmetjes, wat je niet ziet is er niet... Daarna paardjes gedaan en weer aan het verven geslagen, de laatste deur de ik onderhanden nam (voor het onweer echt begon) was op best wel wat plekken slecht dus ik ben gewoon zelfstandig (knap hé) met een tube opvuller van de Gamma (oké wel een kant en klare) aan de slag gegaan. Nadeel hiervan is het moet drogen en dat is iets wat geduld vergt en laat ik nou niet zo'n geduldig typetje zijn... Maar ja, 1 deur af gekregen en de andere moet ik dus morgen opschuren en nog 1 kant verven. En wellicht raar om zelf te zeggen maar ik ben best trots op mijn klus (weer eens wat anders als kluns) kunsten! Tussendoor is de huisarts nog geweest waar ik fijn (raar eigenlijk, maar toch) mee gepraat heb. En nu zijn Jos en Sven beneden voor the after party (😊) dus plaats ik mijn stukje en wat foto's en zeg zoals altijd...

Fijne avond