THINK AGAIN.......

Je houding is een keuze. Optimisme is een keuze. Vriendelijkheid is een keuze. Geven is een keuze. Respect is een keuze. De keuzes die je maakt, bepalen waar je uitkomt.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. En om daar even in te haken het is een keuze om je op dit moment verstandig te gedragen. Het is een keuze om vooralsnog je eigen te houden aan de maatregelen van het RIVM, nog wel.... Want als ik tenenkrommend zie dat er mensen in overvloed op de boulevard lopen of als ik hoor dat de Mediamarkt, de Intratuin en de klusmarkten drukbezocht worden dan kan het niet anders of deze maatregelen zullen worden aangescherpt en ook zullen worden gehandhaafd. Wat gaat er in die hoofden om??? Hoe kunnen mensen zo ontzettend egoïstisch zijn? De zinnetjes dat het vooral ouderen en degene met minderweerstand betreft wil niet zeggen dat jullie gedrag de situatie goedpraat? In tegendeel de verspreiding gaat verder er komen meer zieken welnu ik zou zeggen 1 en 1 is 2 maar blijkbaar is het voor deze mensen al een te moeilijk rekensommetje. En ik weet ook wel dat ik gemakkelijk praten heb omdat wij gezegend zijn met een enorme tuin en de paarden aan huis en dat dit heel anders is als dat je in een centrum in een flat woont en zit...maar zelfs dan.... Denk na en maak er het beste van er is zoveel meer een dan bijvoorbeeld bootcamps in het park, de verjaardag toch maar wel vieren want ach niemand die komt is ziek. Die afstand die we geacht worden te nemen is niet alleen belangrijk voor je jezelf maar VOORAL voor de kwetsbare ouderen of mensen met mindere weerstand of kneusjes zoals ik. Ga je kasten schoonmaken, ruim je rommel op, ga naar buiten maar HOUDT AFSTAND, vraag een ouder of minder weerbaar iemand of je kunt helpen met weet ik veel wat... Dit is geen vrijblijvende vakantie dit is bittere ernst. Afijn, dat schoot er even door mij heen toen het ging over keuzes....

Dan weer even over op de eigen orde van de dag. En die begin ik natuurlijk met de uitslag van mijn scan. De oncoloog belde en zei direct om maar met de deur in huis te vallen en het verhaal kort te houden... de scan is stabiel en ziet er hetzelfde uit als de vorige. WHOHOOOO YES THANK GOD WHOEPIE tenminste dat ging er doormijn hoofd na die woorden. Uiteraard gedroeg ik me aan de telefoon als een professional en regisseerde mijn grijze massa gelukkig direct de vragen die ik wel moest stellen. Te beginnen met de hoofdpijnen? De oncoloog gaf aan dat hij het ook niet acht dat dit met de kanker te maken heeft en adviseert een neuroloog om hier verder in te duiken omdat hij er zelf te weinig van weet. Nu snap ik dat sommige zich gelijk afvragen waarom niet gelijk actie want dadelijk zijn het wel uitzaaiingen. Maar daar kan ik antwoord opgeven. Ik kamp hier al langer mee, alleen is het nu in veelvoudige mate. Er zijn afgelopen jaar al een 2-tal CT van het hoofd gemaakt en een MRI en deze gaven gelukkig goede uitslagen. De kwalen die ik ondervind zijn niet typisch voor uitzaaiingen. Uiteraard moet ik wel alert blijven op andere bijkomende kwalen. Maar gelukkig is dit niet aan de orde. Dus als er meer controle en grip is op het Coronavirus en de zorg minder belast is dan zal ik bellen voor een afspraak. Dan de pijn in mijn gewrichten en in mijn zij.... Tja... daar kan Morfine wel in verlichten maar zo lang ik kan en volhou wil ik dit niet. Noem me stom, noem het eigenwijs... ik noem het verstandig... Als het echt te erg wordt dan kan ik altijd nog weer aan de Morfine beginnen. En het is toch een niet-lichaamseigen-stof dus die willen we weren genoeg zooi in mijn lichaam. Meer vragen had ik niet, ja hoe het met de oncoloog zelf ging. Die valt ook onder dè risicogroep en zit verplicht thuis te werken. Hij maakte het overigens goed, gelukkig :). Na dit telefoontje eerst mijn allesie opgezocht die in de tuin bezig was en het heugelijke nieuws verteld. Daarna zoals altijd mijn zus, ditmaal via de app omdat ze de nachtdienst in ging die avond, en toen paps en mams en via de digitale wegen. Normaal gaan we het vieren met een etentje maar nu kwam het eten van het etentje naar ons. Ons restaurantje (en velen meer) hebben nu een RestauDrive en ik moet zeggen, dat beviel ook uitstekend! Cheers to me :)

Verder afgelopen dagen hier mooi weer geweest dus lekker met de paardjes naar het bos samen met Chris en de honden (alleen durf ik niet...) en verder wat aan gerommeld. Eergisteren zat ik trouwens op het aanrecht omdat ik pijn in mijn teen had (irritatie van de voet die vastgezet is) en toen trok Chris mijn sok uit. Verbazend genoeg heb ik de laatste tijd ontdekt dat ik zo nu en dan zweetvoeten heb... Ik, gewoon ik die dit nooit heeft gehad... heb nu gewoon last van zweetvoeten. Gelukkig nog niet van die enorme luchten dat je gaat rennen of lopen maar toch, niet fijn... gewoon vies... en dat terwijl ik een schoon (tja, dat mag ik wel zeggen denk ik) mens ben. Dus ik vroeg aan Chris hoe dat dit kon, hij gaf aan dat het waarschijnlijk komt door het ouder worden. Ook dat nog... Naast het vervallen van het lichaam, de rimpels, de enorme groeven in mijn gezicht, mijn hangbuideltje ook nog zweetvoeten???? Ik ben ik niet als ik dat niet gelijk opgezocht heb... Maar nergens kan ik de link leggen tussen ouder worden en zweetvoeten, wèl is er een link tussen veel staan en jawel..stress... dus dit kwaaltje kunnen we afvinken onder de ouderdomsklachten en voeren we toe aan stress!

Welnu genoeg gezever ik ga in een lekker geurend, warm, met kaarsen omringd bad alles om het stressniveau te verlagen!

Fijne avond