Throwback Libië

Leef in het heden, doe alle dingen die gedaan moeten worden. Doe al het goede dat je kunt, elke dag opnieuw. De toekomst zal zich aan je ontvouwen.

Ja, geen commentaar. Nou, daar gaan we, vannacht een slechte nacht wakker gelegen tot kwart over vier daarna weer wakker om half zeven. Om half acht er maar uit om de beestjes te voeren en daarna weer terug naar bed. Vannacht lag ik gewoon te piekeren, te denken, gewoon irritant van alles door je hoofd en het niet uit kunnen zetten. Buikpijn heb ik gelukkig niet meer gehad dan altijd dus daardoor kwam het ook niet. Afijn, vanavond zal ik toch wel weer moe genoeg zijn om lekker te slapen. En anders toch maar een pilletje, want overmorgen moet ik natuurlijk ´fit to compete´ zijn!

Verder vandaag niet veel gedaan dan het gebruikelijke, Poes daarin tegen had een spannendere dag, die besloot gewoon even om de boel is van boven te bekijken. Hoogte geen probleem voor haar, ze kwam zelfs spelend met een stukje mos via de dakpannen naar beneden gesjeesd. Fleur & Fonny zijn vanmiddag nog gezellig op visite geweest. Daarna paardjes naar binnen en toen ik bezig was met foto's kreeg ik weer enorme steken in mijn buik... dat is wel balen. Maar ja, het is zoals het is. Wel tussen de foto's echt hele dierbare herinneringen gevonden en bij het zien van de foto's gelijk het verhaal wat zich dan in je hoofd afspeelt. Ook vond ik het dagboek van mijn reis naar Libië met Eric W-G en twee paarden. Reden deelname aan Al-Fatah Int. Concours in Libië op uitnodiging van?? We reisden toen volgens mij met Dion (Lucy als groom) van Groessen, Leon (Jannick groom) Thijssen en Pieter Kersten of Bert Romp (Bernice) ik weet het echt niet meer erg hé... Omdat het prettig wegleest (vooral voor mijzelf :)) typ ik het hieronder over. Ik heb het handgeschreven dus dan heb ik het digitaal en kunnen jullie mee terug in de tijd. Als je zin hebt het is best een verhaal maar nu kan ik twee vliegen in één klap vangen (is dat een uitdrukking?). Dus als je geen zin heb.. logisch... tot morgen en anders... veel lees plezier!

Zaterdag 7 oktober 2000, daar gingen we dan 3 vrouwen, 6 paarden op weg naar "Avonturenpark Libië". Het was ± 12.30 toen we met de vrachtwagen (nog even onder toeziend mannelijk oog van Dion) naar Oostende (België) reden waar vrouw nummer 4 en paarden nummer 7 en 8 al zouden zijn. Daar vanuit zullen we vertrekken "par avion" ja echt, ik durf zelfs tegenwoordig in een vrachtvliegtuig, bikkel of niet? Tevens zouden het duitse en Belgische team (duits expres met kleine letters de etters (NB dit staat geschreven is niet van nu J)) mee vliegen. Van de instructies 1 kist en verder niet te veel hadden onze buurlanden al nooit gehoord, toen ik dat allemaal zag, zag ik denkbeeldig ons vliegtuig al neerstorten (als het überhaupt al van de grond zou komen). Na 1 uur wachten (of waren het alweer 2) werd bekend welk vliegtuig het zou zijn.... En weg was mijn "koele" bikkel gedrag... echt 't leek wel een bouwpakketje van de Gamma...en daar moest alles in??? Oké, stress op hoog niveau bij mij! Om half 6 gingen we de paarden "inschepen" (de officiële benaming voor dit ongemak). Eerst werden de 8 Belgische paardjes geladen en daarna was het onze beurt. Hoe het nu werkelijk allemaal precies ging weet ik eigenlijk niet meer (zenuwen maken dus ook meer kapot dan je lief is). In ieder geval een loopbrug van ± 80 cm breed (echt heel smal en heel stijl) wat trouwens al onze paarden super braaf deden, wij moesten na twee paarden echt wel aan het zuurstof zo stijl en lang dat die loopplank was. Vervolgens wandel je met 't paard naar achteren (stapelen) dan paard omdraaien en vervolgens bouwen ze een box eromheen (niets luxe containers dus) en dat waren 3 paarden naast elkaar 8 rijen lang. Je moet je dus voorstellen dat je je bevind in een lange koker met 24 paarden, 20 mensen en na verloop van tijd een hoop gezeik en een boel shit. Zonder ramen wel te verstaan, maar 't was inmiddels 8 uur toen we weg taxieden en op stegen, dus toch donker buiten. 't Hele vliegen met landen en opstijgen is echt een hele ervaring, de paarden gaan zowat zitten door het opstijgen dus worteltjes en brokjes om alles rustig te houden (niks veiligheidsriemen of zitten) en het lukte me nog ook en dat terwijl ik zelf eigenlijk 10 keer zo gestrest was (en niemand voerde mij). Oké, 't stonk meer als in een Martinair maar je kon gaan en staan en liggen waar je maar wilde en dat beviel me toch wel. Om kwart over 1 landen we op Tripoli, 't voelde lekker zacht aan (temperatuur) en er stonden tientallen "Aladins" om te zien hoeveel kamelen we waard waren... helpen of werken... ho maar.. 5 deden helpen...wauw. De vrachtwagens vielen heel erg mee (de afgrijselijke verhalen eigenlijk allemaal wel) en uiteindelijk konden we naar de stallen vertrekken, het was inmiddels 12 uur. Over 10 kilometer rijden deden we 30 minuten 't stal en concourspersoneel behandeld ons goddelijk...echt! Daar aangekomen was 't een verassing een super groot complex, de stallen zijn heel mooi en groot. Wat wel raar is dat we ons paspoorten moesten inleveren bij de stalmeester... oeps.. Met het uitladen ging alles niet zo soepel, toen ik Lely (paard 1) van de vrachtwagen haalde pakte iemand anders Coopertje (paard 2) die vervolgens van de klep aflazerde... shit... gelukkig viel de schade mee en na het te hebben behandeld (en dat kan ik natuurlijk als "nurse". Daarna verder gegaan met uitladen en eindelijk 03.15 uur staat en ligt alles half op zijn plaats. De rest komt morgen wel. Toen feest voor mij we kregen een warme maaltijd aangeboden (ook leuk 's nachts) daarna nog even de paarden gecheckt om vervolgens naar onze eigen locatie te gaan.... Tja... Afijn, we liggen uiteindelijk met zijn 4en op minder vierkante meters dan onze paarden alléén staan!! De vloer, muren en ramen zijn heel smerig... van schoonmaken hebben ze hier nooit gehoord, de wc's zijn gaten in de grond (shit) en de douches zijn smerig.... Maar ja het zal improviseren worden, en ach... alles went. Het is inmiddels 5 uur en we gaan slapen....aaarhg!

Juist vanmorgen om 8.30 de paarden gevoerd en zelf gegeten (stokbrood van minimaal 6 dagen oud met jam...that's it) terug naar stal en de beesten verzorgd, stallen gedaan, opgeruimd, paardjes beweging gegeven. Gelukkig zijn ze redelijk fit en lijken ze niet veel te lijden onder de weersveranderingen... daarna zelf douchen.. gelukkig toch warm water en een middagdutje gedaan. Het is heel warm... 's avonds zelfde ritueel als vanmorgen... nu slapen en morgen weer een dag.

We zijn inmiddels een paar dagen verder die warm maar toch wel lekker waren. 's Morgens de paardjes doen s middags zwembad en 's avonds weer paardjes doen. Tussendoor 2 x warm eten ('t gaat) en 's morgens nog altijd stokbrood (soms geluk dan is het 1 dag oud) met jam onze butler heet Saphir en aangezien Janiek en ik ziek zijn hebben we al 1 x ontbijt op bed gehad op een zilveren dienblad... lief hé! Het concours begint morgen de paarden doen 't goed en zijn lekker fit alleen is Lely nu wat koliekerig en ik heel grieperig dus geen goede combi.... Want vannacht moet ik er dus een paar keer uit om Lely te controleren...'t leven kan zwaar zijn (geintje). Onderling kunnen we het allemaal goed vinden met elkaar, 's avonds lijkt het gewoon zelfs net ponykamp voor groten... okay overdag soms ook en aangezien er geen "leiding" is kun je misschien begrijpen wat een dolle boel 't is (ik heb dus geeneens tijd om ziek te zijn). Dinsdag zijn we naar Tripoli geweest. Een redelijk grote stad best een ervaring apart je ziet misschien 2 vrouwen op de 100 mannen... en wij worden echt nagestaard en "beroepen" (I Love you en how are you is alles wat ze kunnen). Overal zie je super grote beelden en posters van Kadaffi zelfs in mozaïek steentjes op gebouwen. Lely staat gelukkig weer fris op stal en doet weer lekker gek Cooper heeft nergens last van dus we zullen zien. Vannacht toen ik met Lely aan het stappen was kwam er ineens een zwerm persmuskieten en tv people en een hele grote groep "Aladin" mensen. Er liep één Aladin helemaal in ornaat (achteraf gezien Kadaffi). Ik snel de stal weer in met Lely en toen kwam het gevolg onze kant op, dus ze liepen voorbij en die man in vol ornaat keek me aan en knikte naar me en aaide Lely over haar hoofd... ook leuk toen liepen ze weer verder. Toen kwam de stalmeester naar me toegesneld en riep hysterisch "you're Holy, you're Holy", dat was bla bla bla Kadaffi... oeps weet ik veel, lekke belangrijk. Maar ja het schijnt dat die mannen nooit vrouwen aankijken, haha mij dus lekker wel! Al die mannen moeten het trouwens bezuren want wij zijn met z'n 3en (Lucy heeft iets meer cultuur respect) zijn heel feministisch (a ha...). Verder zijn de mannen (ruiters) gearriveerd... zonder koffers en hebben ze dus in hun spijkerbroeken de kennismakingsceremonie gereden, echt lachen. Verder is het concours nu echt begonnen Cooper en Lely sprongen goed, dus dat is altijd leuk. Die rot mannen hier zijn super opdringerig, gewoon gek! Binnen het complex gaat alles leuk en gezellig en moet gekheid maar die anderen daarbuiten, joelen, met stenen gooien en zelfs een paar die zich aftrekken, Tjesus wat een mafkezen.

Zo, inmiddels is 't concours alweer over in de landenwedstrijd waren we 2e dus ...super...Verder zat 'ie (Eric) nog een paar keer individueel in de prijzen.... We zijn dus niet voor niets naar Libië geweest! Na een loting is vast gesteld dat de duitsers maandag naar huis gaan. Na het concours 12.00 uur in de avond moest er dus geloot worden, maar de duitsers weigerden... en omdat het een ander vliegtuig is gaan wij pas over 3 dagen terug... 3 dagen vakantie dan maar. Ook dat nog hebben we 3 dagen vrij is de zon nergens te bekennen... ook leuk. Maar ja, dinsdag nog gezellig naar Tripoli geweest en wat kleinheden gekocht. Nu morgenochtend vertrekken we, de rest is al weg (de rest bestond uit; Ieren, Duitsers, Tsjechjes, Slovaken en Italianen ook ma belle.. Luka was helemaal in love! Goed voor de ego, verder nog Spanjaarden en weet ik nog wie meer). Dus nu is we de Belgen en de Zwitsers. Dus morgen zu hause nog wel met een tussenstop in Wenen maar dat overleef ik denk wel... hoop ik.

Zo thuis.... Heerlijk schoon en alles helemaal oké. De vliegreis terug was echt super gaaf omdat de paarden zo braaf waren (heen ook al) heb ik zo'n 60% in de cockpit doorgebracht zelfs met het landen en 15 minuten na het opstijgen moest ik natuurlijk bij mijn paardjes zijn op zo'n spannend moment. Echt super gave ervaring enne vliegen is tegenwoordig mijn hobby....denk ik...Oh ja, woensdagochtend kregen we braaf onze paspoorten terug met hele mooie stempels als herinnering!

Tot de volgende trip!!!

Dat was dat! Echt heel erg gelachen daar, meelwormen soep gegeten en geit en schaap. Ik had denk niet iedere keer evenveel zin om te schrijven maar als je het zo overneemt komt het als een film weer voorbij. Ook helaas die gekken die op het pad tussen concoursterrein en stallen complex stonden... wat een dwazen...

Ik ga snel naar bed, heb rode wangen (ik hoop van de slaap J).

Fijne avond.