Thuis voor de buis...

19-11-2018

Wijsheid is een beetje minder treuren om het verleden, een beetje minder bezig zijn met de toekomst en een beetje meer houden van het heden.

Typen en gewoon KWPN tv aan en mijn stuk schrijven. Grappig om bekende te zien maar vooral de hengsten en ruiters en uiteraard het altijd leerzame commentaar. De papa van mijn vaders veulen Nashville liep mee en die wilde ik per se zien. Dus zou ik er eigenlijk heen gaan maar zoals te verwachten in mijn tegenwoordige planning heb ik afgebeld. Want lieve lezers, vandaag was niet zo´n beste dag. Vannacht werd ik rond drie wakker en ben eerst wat beneden gaan drinken en daarna boven gaan zitten. Toen Chris om half 6 ging plassen en mij in de bank van de logeerkamer aantrof (ik was daar om drie uur gaan zitten omdat ik hoofdpijn had en weer misselijk was) dacht ik dat ik er nog maar een half uur zat. Hmm, dit was dus al 2.5 uur. Nu ik dit wist merkte ik ook dat ik best koud was dus hop hop weer in bed en tegen mijn straalkacheltje aangekropen en toch in slaapgevallen tot ik half 10 wakker werd gemaakt. Ik werd wakker met een mega hoofdpijn. Maar omdat ik om 10.20 uur bij de dokter moest zijn om het verband te wisselen en de hechting te laten verwijderen moest ik er echt uit. Dus ontbijt met een extra dosis Morfine en Paracetamol. Omdat Chris de paarden moest doen ging ik alleen. In de wachtkamer het verband er al afgehaald en het zat niet vast en zag er mooi droog uit. De hechting verwijderen was niet prettig maar zo gepiept en viel echt reuze mee. Dus weer druk gemaakt om niets uiteindelijk. Echter de dikheid en het kloppen hoorde niet nog steeds zo aanwezig te zijn dus advies (nogmaals echter nu zou ik luisteren) om naar ziekenhuis te gaan om een röntgenfoto te maken, bij een zogenoemd pletletsel gebeurd het nogal eens dat er botsplinters in het gewricht drukken. En ja hoor, twee breuklijnen in het gewricht. Echter wel het geluk aan mijn zijde omdat het wel aan elkaar stond zodat er niet aan gesleuteld hoeft te worden. Pfiew, geluk bij mijn ongeluk! De wonderen zijn de wereld nog niet uit, zo zie je maar weer! Door al dat heen en weer gerij (ik had wel Chris opgehaald omdat alleen naar Weert rijden met mijn hoofdpijn niet echt verantwoordelijk was) was ik echt beroerd geworden. Stekende hoofdpijn en kotsmisselijk dus na het ziekenhuisuitje direct naar bed gegaan. En daar heb ik dus liggen slapen tot een uur of 5. Ik voelde me wel een stuk beter maar nog niet je van het dus daarom niet naar de hengstencompetitie maar gelukkig live kunnen kijken.

Kortom niet echt iets te melden. Wel heb ik het nog met de huisarts over mijn gemoedstoestand gehad (mooi woord) donderdag pakken we dit nog even door. Had ik in het ziekenhuis na de röntgenfoto een doorverwijzing naar de EHBO omdat ze daar beter konden bepalen of er geopereerd moest worden of niet en daar trof ik dezelfde arts als een maand geleden met mijn duim... Ze herkende me... das niet goed volgens mij daar in een vreemd ziekenhuis... Maak ik me denk onbewust toch wel druk over hoe vaak ik laatste tijd niet lekker ben. Zou het komen doordat ik nu 4 weken geen infuus heb gehad en de kanker vrij spel heeft? Terwijl dit theoretisch niet moet kunnen omdat het een dubbele dosis betreft? Ik ben natuurlijk zeer eigenwijs en argwanend dus ga ik het daar komende vrijdag wel over hebben in Maastricht!

Fijne avond nog.