TV night is on.......
Soms vergeten we dat iedere dag weer wakker worden het eerste is om dankbaar voor te zijn.
Dinsdagavond, en ik stuiter momenteel in de badkuip heen en weer want het is dus dinsdagavond!!! Dat betekend om half 9 Greys Anatomy gevolgd door, New Amsterdam om vervolgens af te sluiten met Code Black! Dus persoonlijk gewoon echt een hele avond mijn favoriete series! Nu weet ik al dat waarschijnlijk Greys de enige serie is die ik helemaal af zal zien om vervolgens in slaap te vallen om vervolgens daarna weer van een uurtje of 2 tot 6 wakker te zijn 😊. Maar hé, er zijn ergere dingen toch?! En gelukkig is er altijd nog de terugkijk formule waardoor ik helemaal niets ervan hoef te missen!
Zaterdagavond ben ik toch wel even min of meer nog mentaal ingestort. Mijn grijze massa maakte salto's, u-turns, kurketrekkers. Pretpark liefhebbers begrijpen wat ik bedoel... voor diegene die het niet weten de welbekende achtbaan maar dan aan emoties in mijn hoofd. Kernwoorden, wat, als, wanneer, hoe en vooral de vraagtekens gierden in het rond. Ik was alleen omdat Chris tot laat moest werken dus echt fijn was het niet. Kleine moeite om naar mijn ouders te bellen, ik weet het. En ik weet ook dat die met liefde en plezier klaar staan maar ik moet het toch alleen doen. Stiekem was ik ook wel geschrokken hoe hun reageerden op de begrafenis en het afscheid van de 'oude' bewoner van de boerderij. Ik kan alleen maar denken hoe hun het voelen, want ik weet dat dat als ouder (en dat terwijl ik helaas niet eens zelf moeder ben) omschreven wordt als het allerergste wat je kan overkomen, het eerder doodgaan van je eigen kind. Echter is het toch nog echt niet zover (blijf ik hopen) en is de dood en het afscheid echt gewoon een deel van het leven. Toen mijn neef doodging konden ze het ook niet opbrengen. Ik moest die dag aan het infuus maar als er echt nood aan de man is had ik wel iets kunnen regelen. Echter zeiden ze toen ook direct dat ze wel thuis bleven. Ik dacht toen omdat het te dichtbij was op een familiaire manier. Echter nu blijkt wel dat hun ook wel degelijk littekens hebben opgedaan afgelopen 2 jaar, terwijl ik er gelukkig nog goed aan toe ben. Dus dat kwam er ook nog eens bij... kon ik me daar ook nog druk om maken ☹.....sad sad sad...
Zondag heb ik er wel goed over kunnen praten, sowieso met Chris en later ook met mijn moeder. En hoewel dit fijne openhartige gesprekken zijn, is het zo dat mijn moeder niet het achterste van har tong laat zien om zich 'groot' te houden voor mij en werkt het omgekeerd dus net zo. Is er iets complexer dan ons brein? De rest van de zondag brak geweest en er letterlijk een pyjamadag van gemaakt. Gewoon paarden naar binnen halen in de pyjama, voeren en zelfs poepscheppen! En darna heerlijk in bad, schone pyjama aan en naar bed. In eerste instantie om gewoon televisie te kijken maar ik viel in slaap.... Werd wakker rond 12 uur, Chris was nog niet thuis dus gebeld. Die had eeen aanhouding gehad ergens dus die was later...uiteindelijk was hij kwart voor 2 thuis. En had ik in de tussentijd maar liefst 3 stroopkoeken op! Ja, echt ik weet het.... Zo blijft die weegschaal wel in de rode zone branden.... Gelukkig zijn ze nu op en ben ik al een paar dagen (haha, 2 om precies te zijn) goed bezig. Het is zelfs zo dat ik kook en zelf mijn ontbijt en lunch maak!
Voor jullie denken; ,Wow, die is goed bezig!' helaas moet ik jullie teleurstellen, want weten jullie nog hoe het me verging met mijn enthousiasme met de Wii Sports? Die was na een dikke 3 weken gewoon weer vertrokken met de Noorderzon.... Unfinished bussines! In ieder geval, ben ik er mee bezig en blijf ik er mee bezig linksom of rechtsom 😊.
Naast het koken (waar ik zelf niet eens de boodschappen voor doe) doe en kan ik verder niet echt veel. Zondag heb ik wel zitten naaien. Echt geprobeerd wat ik heb geleerd. Ook zelfs een patroon vergroten (dat ik die termen ooit zou gebruiken 😊😊) om een grotere uil te maken. Ik had eerst nog een witte kleine gemaakt en dat ging goed! Dus volgende stap was een grotere uil (de papa of de mama) echter alles was gelukt en ik was klaar om de snavel te borduren... springt de buik open. Dus daar ging ik weer over op de vloekmodus. Ik was er eigenlijk gelijk klaar mee, maar dwong mezelf nog iets te maken het werd een geur-wolk kussen ongeveer 40 cm. Die was simpel en goed gelukt en ligt nu bij moeders op de slaapkamer. Daarna alles opgeruimd, wat echt een heel karwei is en alles ook een stuk vervelender maakt om al te beginnen.... De rommel!
Maar het is nu voor half 9 en ik ga er snel uit (zat dus nog in bad) om me op bed te installeren. Chris houdt er namelijk niet zo van. Die vindt dat hij thuis al genoeg medische drama mee krijgt volgens mij 😊.
Fijne avond!
PS vandaag nog wel een zonnestraaltje mogen ontvangen per post #dankbaar