Valentijn 2020......

Stel je voor dat je liefde en vriendschap in één persoon vindt!

Dat is wel echt een mooie van VoorPositiviteit op Twitter! En wat jullie natuurlijk al lang weten is dat ik die persoon voor mij gevonden heb. Mijn eigen allesie Chris. En hoewel ik echt niet van de 'verplichte' dagen hou (zelfs nog eens aangegeven in mijn vorige blog, toen het wereld kankerdag was...waar ik ook dus aandacht aan gaf.. #ietsinmijnverhaalklopterniet) heb ik mijn mannetje vandaag toch maar een mok gegeven met daarop de tekst 'hug me forever' en een doos chocolaatjes, hartvormig uiteraard. En wat denk je wat ik heb gekregen.... Nooit te raden... Maar ik heb mooie oorbelletjes gehad met uiteraard..... een hartje erop! Tot zover Valentijnsdag.

Afgelopen week veel met hoofdpijn (migraine) op bed gelegen. Afgezien daarvan toch ook wel mooie dagen gehad. Vandaag was er ook zo'n goede dag gelukkig. Vanmorgen beetje in huis gerommeld en om 11 uur naar de kapper. Ik was eigenlijk bezig mijn haren te laten groeien, alleen heb ik dus niet zoveel geduld... Dus na 2 maanden sparen vandaag toch maar weer voor de korte coupe gegaan. Meer mij, zullen we maar zeggen. Op de foto van mijn nieuwe oorbel zie je bij de uitvergroting nog de haren in mijn oor zitten. Het schandalige daarvan is dat ik die net heb gemaakt nadat ik gedoucht heb... Oeps... Bij het afrekenen bij de kapper nog even spontaan het display bij de kassa van de balie gegooid...ik werd echt rood tot mijn kleine teen volgens mij... ook een oeps momentje... Na de kapper als de wiederweerga naar huis gescheurd omdat ik om 13 uur had afgesproken met de buurvrouw om te gaan sporten en daarna een gezellig drankje te doen in Panningen. Ik was volgens mij om half 1 thuis en heb in 25 minuten mezelf omgekleed, mijn tas ingepakt, naar de wc geweest (niet geheel onbelangrijk) en nog een boterham weggewerkt. Tja, daar kan ik dan toch niet anders als trots op zijn .

Heerlijk even een uurtje gesport en daarna alle verbrande calorieën er weer aangedronken met een, eerlijk is eerlijk, overheerlijke cappuccino met ijs en slagroom. Ik was gelukkig wel zo verstandig het meegeleverde koekje niet op te eten. Niet te vroeg juichen hoor want na het eten net heb ik een toetje genomen om dit ruimschoots te compenseren. Maar je weet hoe het is, je leeft maar 1 keer. Na het lekkere kopje koffie zagen we een heel leuk busje staan op de markt. Vertruckelijk heette het en ze verkochten verse maaltijden. Nu ben ik niet zo'n keukenprinses, nou eigenlijk wel maar meer het type liever gemakkelijk dan moeilijk , dus besloot ik het eens te proberen. En ja hoor het eten van Vertruckelijk was echt verrukkelijk! En laat ze er nu iedere vrijdag staan , easy going! Maar bovenal, gezond en lekker! Mam, ik kook voortaan op vrijdag!

Nog even over je leeft maar één keer gesproken, gisteren heb ik via de herhaling een uitzending zitten kijken van Over mijn lijk. Mijn god, tranen rolden over mijn wangen. Niet echt handig om zulke programma's te kijken in mijn situatie wellicht. Maar tjesus, sommige opnames, gesprekken en handelingen die we op tv zien, zijn zó herkenbaar en ontzettend pijnlijk en moeilijk om te zien. Het grote deel van de deelnemers is dus overleden. De anderen mogen net als ik nog ''even' door. Door met de onzekerheid en het leven van scan naar scan en een redelijk paniek gevoel bij ieder nieuw opgemerkt pijntje. En toch ondanks die ellende, het verdriet van diegene en diens familie op tv, een bijzonder stukje gevoel van het betrekkelijke woordje 'geluk' wat door mijn hoofd speelt.

En zo zit ik nu op mijn (gekregen en oh zo blij mee) IMac op de stoel in de kamer te wachten tot ik weer naar bed mag . Nee hoor gekheid, ik ga altijd gewoon wanneer ik zin heb naar bed (te pas en te onpas eigenlijk)... Maar vandaag gezellig samen met mijn allessie voor de tv.

Fijn weekend!