Vallen, opstaan en doorgaan....

Geluk begint niet met een relatie, een diploma, een baan of geld. Geluk begint bij je eigen gedachten en wat je tegen jezelf zegt iedere dag.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter vandaag. Geluk... dit woordje, 5 letters en zo verschrikkelijk veel manieren om te benaderen, te ervaren en op te doen! Laat ik het daar voor wat dat betreft maar bij houden vandaag.

Vandaag precies een week geleden dat we naar Maastricht zijn geweest. Een week om te relativeren, te overdenken, te voelen en te uiten. We beginnen maar met het eerste relativeren. Tja, ik heb momenten dat ik het weer goed op een rijtje heb (voor zover dat gaat dan in mijn grijze massa) maar die momenten worden gevolgd door momenten van blinde angst. Helaas weer vooral midden in de nacht. Slapen wat zo goed ging eigenlijk, en wat je dan weer direct als normaal ervaart, is daardoor weer een soort van klein drama. Veel wakker, veel woelen en veel piekeren. Gevolg slechte dagen met veel kleine klachten die ik waarschijnlijk ook 'normaal' niet eens opmerk maar nu extra op mijn gemoedstoestand werken. Nou ja, laat ik het gewoon kort zeggen ik ben moe, onwijs moe de hele dag door. Mijn doel van 10.000 stappen die ik een maand echt heb volgehouden is gehalveerd, wat me ook weer irriteert. Nou je leest het al... negatief... Ik zit gewoon even weer in een neerwaartse spiraal. En gelukkig niet de hele dag hoor maar vooral nu even. Einde van een dag met druilerig weer -waar de tuin en weilanden overigens super blij mee zijn- en zonder middagslaap... Kan denk beter morgen een blog typen dan ziet de wereld, mijn wereld, er een stuk beter uit! Tweede woord, overdenken, nou ik kan je vertellen dat ik (vooral in de nachten) bijna alle scenario's de revue heb laten passeren. De goede, incidenteel groeiend plekje dus volgende scan alles weer rustig. En de slechte, het begin van wederom zware behandelingen, de bijwerkingen, de ritten naar Maastricht, de onzekerheid of het überhaupt weer aanslaat? En wellicht eerlijk is eerlijk nu het 'echte' begin van mijn eind? Tja, dat valt allemaal over het kopje overdenken. Je weet het gewoon niet, niemand niet.... Maar in korte tijd zijn er 2 bekenden in zeer korte tijd van ziekte overleden! Niet hetzelfde, andere soorten maar toch beide gevallen betrof het de uitzaaiingen die fataal zijn geworden en dat geeft mij grijze massa en vooral mijn innerlijke slechterikje vrij spel om de balans naar de negatieve kant te trekken, of duwen weet ik hoe dat werkt :). Derde woord, voelen, ik voel veel. Sterker nog ik voel meer dan anders en daarmee bedoel ik dan niet eens de pijntjes maar ik voel vooral het getouwtrek in mijn hoofd, slecht versus goed en dan weer goed versus slecht. Verder is mijn gevoel denk ik het best te vergelijken met de beurs, het fluctueert nogal :). Vierde woord, uiten. Tja, ik geef toe ik ben niet echt het leukste gezelschap deze week. Ben veel sacherijnig, ga vroeg naar bed, geen zin in knuffelen of lief doen en voel me een beetje leeg, monotoon sacherijnig eigenlijk. Geen piek naar vrolijkheid en niet echt een piek naar super neerslachtig. Kijk, dat laatste valt dan ook alweer mee. Dat geeft de burger goede moed! Het is wat het is lieve mensen, vallen, opstaan en weer doorgaan. En als dan net je knie -bij wijze van- weer is genezen val je op je elleboog.... Dat hoort er allemaal bij, opstaan en door blijven gaan!

Genoeg gezever! Even over op de orde van de dag. Max heeft al 2 nachten doorgeslapen (hij wel). Verder heeft hij gisteren zijn eerste les gehad (Puppycursus van Pup en Up) thuis. Hij zit nu in zijn 12e week en dat wil voor ons vooral zeggen werk aan de winkel. Dit is namelijk de laatste week van de belangrijke socialisatiefase. En dus moeten we verplicht - oh, wat erg - in de avond een ijsje gaan eten op het terras bij de ijswinkel. Moet Max ook mee voor korte boodschapjes, zodat hij went in de auto - dit lukt nog niet zo goed, hij haat het echt-. Moet Max verplicht kennismaken of spelen met andere honden en moet ik een keer bij het schoolplein gaan staan als de school uit is. Je merkt wel heel goed dat hij echt nu een beetje alles uit gaat proberen. Daar waar hij eerst heel vrolijk naar je toe kwam rennen als je riep, nou daar draait hij nu dus om en sjeest heel snel weg... Hij gaat wel al braaf zitten en liggen, hij apporteert goed en hij en Suka worden toch echt al maatjes! Dus dat is super fijn.

De puppycursus wordt gegeven door iemand waar ik echt járen geleden mee heb gewerkt bij de dierenarts toen ik net van Deurne afkwam. Je snapt dus wel dat we heel veel hebben zitten kletsen en dat het gewoon als vanouds was. Intensief maar een heel leuke dag!

Welnu bijna half elf, dus snel even blog plaatsen en naar ons bedje toe. En hopelijk gewoon morgen een betere dag!

Fijne avond.