Van allerhande wat…
Waar ik al een tijdje bang voor was is nu een feit, ik ben of word verkouden... AARGG! Nu zal je wellicht denken, ja en net als de meeste mensen op dit moment in Nederland. ECHTER, bij mensen die behandelingen hebben zoals chemo of immuuntherapie kan zo´n klein griepje heel snel uitgroeien tot iets enorms. Juist dat wat we nou net niet willen! Dus hou ik me rustig, vermijd even drukke plekken, kortom kom niet echt in het openbaar, kus niet meer en in plaats van een hand geef ik dierbaren een knuffel omdat de handen ook vol bacteriën zitten. En dat is dus echt iets voor mij, ik die gemakkelijk gewoon even tijdens het uitmesten een worstenbroodje op eet en je raad het al, zonder handen te wassen. Dan de ik die spontaan is en eigenlijk direct als een magneet een bekende een hand wil geven en als het een nog bekendere is de drie Nederlandse zoenen, dan heb je nog de ik die als ik de post uit de brievenbussen ga halen onder het lopen wat onkruid weg pluk en vervolgens direct aan mijn boterham begin, nou ja je snapt het wel, ik die heel veel soorten handelingen deed die ik nu gewoon niet meer moet doen. Vergeten we te melden dat ik best wel een impulsief karakter heb, dus nadenken voor handelen is ook en puntje voor verbetering komende tijd.
Goed ik was verkouden lichtjes of het gaat doorzetten? Dat is de vraag. Ik heb spierpijn, zweet als een otter (nader onderzoek heeft mij trouwens geleerd dat een otter helemaal niet kan zweten, dus wie heeft dit in hemelsnaam bedacht) verstopte neus en enorme hoofdpijn. En laat nu dat laatste op de patiënten waarschuwingskaart staan. Dus wat moet ik dan doen? Direct aan de telefoon hangen met de 24 uurs dienst oncologie? Of gewoon de verkoudheid proberen te temperen met Dampo en eucalyptus? Ik ben namelijk bang dat voor iedere keer dat ik bel dat ik een zeur word gevonden, en wat als het dadelijk dan echt een keer mis is? Moeilijke dingen vind ik het. De mensen die werkzaam zijn in het oncologiecentrum geven aan dat je altijd moet bellen, omdat het (het bedoel ik wat hun als bijwerkingen zien) heel belangrijk is alles te registreren. Dus heb ik net een weg in het midden gevonden door gewoon te mailen, niet iemand van zijn werk door telefoon en antwoorden wanneer het hun uitkomt! En als dan echt de nood aan de man is (of in dit geval nood aan Mariska) dan bellen we wel!
Nu denk je wellicht hoe kun je achter je PC kruipen als je hoofdpijn heb, scherp opgemerkt J maar ik heb net een kortwerkende (en ook snelwerkende) morfine op en ik kan je zeggen die werken, helend! Nu snap ik ook beter dat mensen, zonder pijn hier verslaafd aan kunnen raken want er wordt gewoon echt letterlijk en figuurlijk iets van de zenuwbanen lamgelegd volgens mij. Maar om het lot niet te tarten en mezelf echt even rust te geven vandaag een kort stukje! Prettig weekend verder!
P.S. Mc. Chicken gaat goed, is nog steeds heel klein maar lijkt nu meer te gaan eten. Wel sluit ik ze af van de andere kippen want die zijn blijkbaar ook fan van de Mc.