What the f#ck......

Verander dat wat je niet kan accepteren, maar accepteer dat wat je niet kan veranderen.

Na de enorm verdrietige dag van dinsdag volgde daar rap de woensdag. Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat ik die nacht niet veel geslapen heb. Meerdere malen heb ik op de camera gekeken naar de lege stal van Luck, sommige dingen wen je jezelf echt snel aan en dit was er ook zo één van de nachtelijk aanwensels! Rolex was die nacht ook echt super vervelend door zelfs in zijn kattenkamer constant aan de deur te krabbelen en keihard te miauwen dus dat werkte ook niet in het voordeel. Chris leek er aardig doorheen te slapen maar die werd er om 6 uur wakker toen ik eindelijk in slaap viel. Negen uur de wekker want ik moest woensdagochtend door de scan. Dus joggingpak aan en hop naar Maastricht. Daar aangekomen kregen we in de wachtkamer te horen dat het iets uitliep omdat er een spoedgeval tussendoor kwam. Geen probleem, ik zou blij zijn als een dierbare of ikzelf in zulke situaties ook voorrang zou krijgen. Dus even zitten Netflix-en (slimme ikke was mijn boek vergeten) en toen was ik aan de beurt. Alles verliep soepel, infuusje erin, paar keer op en neer oh nee heen en weer is het door de scan, adem in en adem door, contrastvloeistof erin en nogmaals adem in en adem door en toen zat het er alweer op. Snel terug naar huis want ik zou die middag met mijn vader en Denise naar de veulenveiling in Sevenum gaan. Daar echt een hele leuke middag en semi-avond gehad ondanks het feit dat ik echt mega hoofdpijn (ik zat echt de met enorm rode wangen van de pijn...) en later ook buikpijn kreeg. Heb ik het gewoon van half drie tot half negen volghouden! Wel heb ik twee keer extra Morfine ingenomen tussendoor maar toen ik de derde wilde pakken bleek deze slimme dame alleen nog maar lege hulsjes in haar tas te hebben. Dus toch maar voor het einde naar huis, helaas. Mijn vader heeft nog een superleuk hengstveulen gekocht, genaamd Nashville. Dit zorgde thuis voor de nodige irritaties want Chris had duidelijk aangegeven als er nog een paard bij komt dan ben ik weg. Maar dit paardje komt niet naar huis en gaat naar de opfok. Dus geen paniek meer en alles goed, lieve allerliefste Chris ik luister echt wel naar je 😊. Thuisgekomen snel medicijnen er nog extra Morfine en naar bed en daar sliep ik heel snel. In de nacht wel paar keer wakker helaas nog de hoofdpijn maar de buik een stuk rustiger. In de ochtend nog hoofdpijn en een nieuwsbericht waar al mijn grijze cellen van op hol deed sloegen maakte het er niet beter op dus weer naar de Morfine gegrepen. Het nieuwsbericht luidde "Kankermiddel Nivolumab niet meer vergoed na negatief advies." WHAT THE F#CK????? Snel het artikel doorgelezen en nog op internet wat gezocht. Tjesus, mijn cocktail, mijn levenselixer... hoe kunnen ze dit nu doen??? De resultaten zijn goed, ik dank mijn leven eraan?? Het betreft een relatief kleine groep mensen tussen de 300 en de 500 die gedupeerd zouden zijn volgens het artikel, het zal toch niet..... Dus ik gelijk naar de zorgverzekeraar gebeld en gevraagd hoe of wat. Niet heel slim van mij want volgens mij heb ik slapende honden wakker gemaakt. Want in mijn dossier stond dat ik immunotherapie kreeg en werd het niet betiteld met Nivolumab... Hopelijk hebben ze niet alles genoteerd van dit gesprek en heb ik met mijn grote mond niet wederom iets voor mezelf verpest... Daarna ziekenhuis gebeld mijn oncoloog belt morgen terug. Van alles ging er door mijn hoofd en vooral dat ik tegen Lucky zei ik toen hij heen ging 'tot ooit' nooit gedacht dat dat heel snel gaat gebeuren. Er wordt zoveel geld verkwanseld en dan is er iets wat bewezen werkt (bij mij zeker) en dan lees je zoiets.... Whoaaa, gaat niet gebeuren ik zal en moet dit blijven krijgen!

Inmiddels is het kwart voor elf en heb ik na een hazenslaapje nog gegoogled op het nieuws van de Nivolumab en de verzekering. Gelukkig vond ik (voor mij dan) een artikel op RTL Nieuws waarin staat: "Het middel wordt volgens drs. Bloemendal wel vergoed aan mensen die er al mee behandeld worden en mensen die uitzaaiingen hebben. Maar voor nieuwe patiënten die geen uitzaaiingen hebben, wordt het niet vergoed." En dat lieve mensen stelt mij echt enorm gerust. Na mijn operatie ben ik ook niet preventief behandeld. Daardoor kan ik niet zeggen of het middel dit had tegengegaan of niet, echter weet ik honderd procent zeker dat ik nu mijn leven nog dank aan de Nivolumab! Morgen belt mijn eigen oncoloog nog dus zal ik wel weten hoe en wat er precies bedoeld wordt en of het al dan niet ooit voor mij nog iets van betekenis zal hebben. Voor nu ga ik snel slapen. Een kus op de mooie foto van Luck die ik van Elly heb gekregen. Het doet pijn maar ik heb er echt wel vrede mee. De kleine man rent nu waarschijnlijk heerlijk bokkend over de eeuwige groene velden.

Welterusten...