Wild.....maar dan niet echt.... en nee... niet dat....

Als je geen tijd maakt voor wat je wil, zul je later veel tijd gaan besteden aan het verwerken van wat je niet wil!

Gisterenavond weer lekker gegeten bij Post. De laatste keer met zijn allen want morgenochtend keren de families Looije en Arnouts weer naar huis. Helaas was één van de kleintjes niet helemaal lekker waardoor we niet echt compleet waren máár niet minder gezellig daarom. Aan het einde van de avond was het tijd voor afscheid en net zoals tegenwoordig `het zien voor de eerste keer´ voor mij emotioneel is (kan dit nooit echt verklaren) was en is dit ook zo bij het afscheid nemen. Dapper zeg ik natuurlijk van alles wat komt op volgend jaar weer, maar eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik dit gevoel van binnen niet heb. Wel weet ik dat niemand in de toekomst kan kijken en we in principe allemaal leven van dag naar dag en óók weet ik dat het een droevige toestand wordt als we dat wel zouden doen. Dus, afscheid met een lach en een traan en we zien wel!

Vannacht redelijk goed geslapen. Wel om half drie wakker geschoten omdat er iets in mijn keel schoot, dus hoesten kuchen proesten.. Je raadt het al Chris ook wakker. Het 'dingetje' in mijn keel was niet van plan om zich door een paar slokken water te laten overwinnen dus moest er voedsel aan te pas komen daar ging ik midden in de nacht op strooptocht... Ik vond en at een stukje Butterbretzel, een koekje en nog een paar slokjes Spezi nog een beetje water en we waren een half uur verder... ja, ook Chris. Gelukkig daarna allebei wel weer in slaap gevallen, onrustig maar toch. Om een uur of zeven werd ik wakker van de straaljager föhn van de kamer hiernaast tjesus wat een pokkeherrie... weer even in slaap gesukkeld en kwart over acht wakker. Ik was misselijk en had buikpijn en voelde ook koortsig aan. Toch maar eruit en begonnen met aankleden. Toen ik een tijdje voor het raam stond naar buiten te kijken omdat ik zo graag een hert wilde zien. En slimme Chris.... Googelt een hert en laat mij de foto zien, zo dan kun je weer verder heb je dat ook gezien 😊😊😊. Ik was halverwege het aankleden toen ik weer op bed ging liggen, het ging niet. Dus even kijken of het wegging maar dat ging het niet. Chris is wederom alleen gaan eten en ik ben weer in slaap gevallen en een paar keer wakker om naar de wc te gaan. Nog steeds is het een soort van vaste brei.... For your information... dus wat dat betreft wel goed (denk ik) echter is het net alsof er de hele tijd zoutzuur door mijn darmen gaat. Niet fijn dat is het enige dat ik er verder over kwijt kan, dus Morfine genomen en weer even geslapen. Kwart voor twaalf eruit gegaan, nog steeds niet lekker maar we zouden (en moeten van mezelf) naar de watervallen gaan. Dus verder aangekleed ik heb geen moeite gedaan om mijn haren in model te brengen en heb een speldje in gedaan, zo klaar is ikke. Naar Post gelopen daar een groene thee gedronken en even zitten kletsen. Daarna ging het weer beter gelukkig en hebben we twee rondjes Skip-bo en helaas niet gewonnen.... Maar wel leuk. Daarna wat gegeten en op weg naar de watervallen. Daar kwam ik erachter dat ik toch echt ziek ben en niet meer in goeden doen, eerste twee dagen hier waren echt goed wel met rusten maar nagenoeg geen mankementen. Gisterenochtend al niet lekker en vanmorgen weer niet. Ik heb vandaag (en dat heb ik lang niet gedaan) drie Morfine extra genomen omdat ik onwijze steken in mijn buik had.. Gelukkig werkt de Morfine dan wel. Maar goed door het lopen op de paden naar de watervallen wat dus bergje (flinke) op en bergje af is, moest ik echt elke keer even stil staan. Heel raar is dat mijn lichaam kan gewoon niet verder lijkt het dan wel... Desalniettemin wél naar de watervallen gelopen en zelfs nog een stukje geklommen dus.. Yeah weer wat om af te strepen! Onderweg naar beneden liep ome Jac voor mij (hij had namelijk spikes onder zijn zolen) maar toch schoof mijn voet door zijn voet en gleden we halve meter naar beneden. Geweldig wat een reflex mijn ome nog heeft in plaats van zijn val te breken om zich niet te bezeren... houdt hij zijn camera omhoog 😊... gelukkig allebei geen pijn en dus ook de camera nog heel! Ik ben wel blijven zitten en ben naar beneden gegleden. Het zal toch niet zo zijn dat ik niet ben gaan skiën om ongelukken te voorkomen en dan op de laatste dag bij een wandeling iets breek... Zal trouwens niet de enige zijn daar want er waren niet veel mensen maar ik heb er meerdere onderuit zien gaan. Ook lagen er een drietal bloedsporen en dat betekent of gewonde door een valpartij of een illegale jacht 😊. Halverwege hebben we nog bij Hanke een lekkere ijschocolade en de andere koffie op en nog een knödel met vanille saus. Toen we daar zaten zagen we nog een gems, blijft bijzonder om dieren in het wild te zien. De vrouw van Hanke gaf aan dat de dieren veel naar beneden waren gekomen omdat het al heel lang niet zo koud was geweest. Dus heb ik vandaag toch nog iets in het wild (afgezien van Chris) gezien en ben ik zelfs op de foto geweest met een hert... weliswaar één van plastic maar toch. En ook Chris, die niet echt heel gewillig op de foto wil altijd, op de foto gezet met een steenbok... Niet van plastic maar van brons! Nu in de kamer, koffer gepakt en even rusten.

Fijne avond.