Wilde nacht met een volstrekt onbekende.....
De beste therapeut heeft een vacht en vier poten (benen).
Wat een nacht met een vreemde man heb ik toch doorgebracht. Hij wist echt van geen ophouden. Na ons eerste speelkwartiertje waren we allebei moe en viel hij in mijn armen in slaap. Echter was dit niet van lange duur. Ik was zoals gebruikelijk wel moe en voelde ineens gesabbel aan mijn neus, mijn oorlel en toen iets waarvan ik dacht een liefdesbeetje. OMG daar gaan we weer, ik dus goed wakker en ja hoor hij was nu wakkerder dan wakker en had besloten van lief spelen te gaan naar een heftige stoeipartij. Heftig het was inmiddels half twee en hij had echt alle onderdelen van mijn lichaam besprongen, van liefde was nu echt even geen sprake. Gelukkig zorgt zijn leeftijd ervoor dat hij ook toch snel weer moe is en vervolgens lief spinnend tegen me aan kroop en weer even een powernapje deed... Het feest ging namelijk de hele nacht door.... 😊
Chris daarin tegen lag gewoon een slaapkamer tegenover ons, helemaal ver in dromenland. Eergisterenavond had hij erge hoofdpijn en spierpijn en begon al met hoesten dus al voor onze nieuwe man bij ons aan kwam is hij met paracetamol naar bed gegaan. En gezien mijn ouders pas rond kwart over tien half elf thuis kwamen (hebben hem opgehaald bij mijn zus) heb ik hem lekker laten slapen. Ik ben ook gelijk met hem naar boven gegaan in de kattenkamer, waar ik dus die nacht ook soort van geslapen heb. Maar toen Chris dus om drie uur moest plassen had hij geen idee waar ik was... gelukkig snel gevonden maar hij gaf aan dat hij geschrokken was... maar hij sliep zo lekker en als je slaapt heb je ook geen pijn dus leek mij dat het beste... op dat moment. Zijn angst achteraf snap ik ook wel, maar hé het gaat redelijk goed, griep is alleen nog een beetje aan het afmeten hoe ver hij kan gaan maar mijn lichaam is nu echt sterker als de griep... dus bye bye griepje voor mij dan....
Afijn ik toch maar in de kattenkamer gebleven op de slaapbank bij Rolex (het nieuwe mannetje) en Chris weer naar bed. Om vijf uur ging de wekker dus weer alles wakker en Chris eruit die had IBT. Ik ben boven gebleven heb een beetje liggen doezelen en om acht uur ook opgestaan om de paarden te voeren. Daarna weer terug naar de kattenkamer waar Rolex bezoek kreeg van Spykertje en Micky. Spyker gaat best goed en laat hem redelijk met rust maar speelt wel de baas over hem. Mooi om te zien hoe dat in de dierenwereld gaat. Micky zit alleen maar van een afstandje te kijken en doen verder niet echt iets met elkaar nog. Mijn moeder en tante Trees (Canadese) zijn ook nog gezellig op de kattenkamer komen kijken en daarna zijn we de paarden buiten gaan doen het was ook inmiddels half twaalf. De hele dag had ik wel een zeurderige hoofdpijn maar met paracetamol goed te hebben. Om half drie moest ik naar de fysio, en ik had echt zoiets van nee ik ga niet. Maar even dat knopje om, het knopje dat ik dit jaar ontdekt heb (ik ga dat maar het misbruikknopje noemen! Later hierover meer) en toch maar naar fysio. Achteraf was het fijn dat ik geweest ben, het hebben van een doel en het testen van je mogelijkheden. Maar helaas zette de hoofdpijn zich thuis aangekomen weer om in migraine en heb ik niet veel van de avond meegekregen. Gelukkig werkte mijn tablet redelijk goed en heb ik wel een fijne nacht gehad. Helaas Chris was minder, de kreeg gisterenavond de griep en ligt op bed, echt ziek... uiteraard de "man-flue" dus tikkeltje erger als die van ons 😊.
Dus dit was het verhaaltje van gisteren... ik hoop vanavond een verslagje van wel een leukere dag. Rolex en de andere katten zijn elkaar aan het ontdekken en spelen soms al per ongeluk met elkaar. Heerlijk om naar te kijken. 😊
Fijne dag.