Wow....

We worden gevormd door onze gedachten. We worden wat we denken. Dus als we positievere gedachten creëren, worden we gelukkiger.

Oh oh, vannacht in de mooie ruime spirituele kamer niet goed geslapen ik denk in totaal een uur of twee... en dat terwijl ik vroeg naar bed ging om te slapen...That's me, expect what not to expect! Ik had geen slaappilletje genomen omdat ik dacht dat ik wel moe genoeg zou zijn, niet dus. Wellicht kwam het ook door het nieuws, dat stoere Wendy voor een spoed operatie na haar operatie van dinsdag moest ondergaan, dus de schrik zat er goed in... bij ons al laat staan bij haar! Dus ik was maar wat blij met het appje rond middernacht dat alles goed was gegaan! Daar sta ik de laatste tijd wel vaak bij stil, wat kun je beter hebben? Onzinnige vraag natuurlijk want het is zoals het is maar toch wel interessant om je eigen situatie (zo denk ik er dan over) te classificeren. Inmiddels is het een jaar en 4 dagen geleden dat we de slechtste uitslag die je je maar kan bedenken, of wat zeg ik, je kunt het zo erg niet eens bedenken. Maar na jaren van ziekenhuis in en uit en wegsnijden hier en operatie daar gaf het ook op een bizarre manier rust in mijn hoofd. Hoe kun je zoiets nu denken? Ik hoor het mezelf zelfs vragen, hoe kan dat? Maar we hadden een zekerheid, tenminste op dat moment. Het was niet goed en wordt niet meer beter, klaar. Heel wat om te verwerken maar wel, letterlijk het is zoals het is! En kijk waar ik nu weer ben, ik ben er tegen alle verwachtingen in nog, sterker nog ik zit nu terwijl ik dit typ gewoon even in Krimml, wintersport!! Wie had dat vorig jaar kunnen bedenken. Maar goed, ik dwaal weer lekker af. Wat ik probeerde aangegeven is dat sommige mensen in de molen zitten, op weg naar herstel en dan tegenslag na tegenslag krijgen, die angst is onbeschrijfelijk ik herken dat gevoel zo enorm, de onzekerheid keer op keer, de behandeling, de reactie daarop enzovoort enzovoort. Dat is echt heel zwaar, vooral omdat je dan ook echt lichamelijk wat mankeert en pijn hebt. En ja ik heb mijn ook echt wel pijn zo nu en dan, maar niet iets dat nog meer wordt aangewakkerd door iets van buitenaf, operatie of dergelijks. Het gaat echt afgezien van de moeheid goed. Zelfs zo goed dat mijn gier-avontuur sinds zaterdag is omgeslagen in een verstoppingsritueel en dat is eenvoudiger op te lossen dan het gieren dussss ik bedoel maar 😊. Van alle pech die ik heb en had, bevind ik me nu gewoon in een voorkeurspositie! En daar ben ik nu wel meer van bewust, ik geniet. Niet zoals ik vroeger deed, nu in mijn nieuwe eigen tempo en op mijn nieuwe eigen manier! En dat ik 65% van de dag slaap, jammer dan ik leef en probeer alles bewust te ervaren en op dit moment lukt het goed! Yeaha!!! Ik weet in mijn achterhoofd dat het als we terug zijn weer spannend is, want ik roep wel stoer het is zoals het is maar dinsdag heb ik weer een scan vrijdag de uitslag en geloof me dan ben ik ook weer onzeker en zenuwachtig.... Daar ga ik me nu in ieder geval niet mee bezig houden!

Dus na een paar uurtjes slaap, om vijf voor half vijf opgestaan, ja echt waar zelfs voor de wekker! Aangekleed, geen zin in haren en make-up toestand dus klaar en naar beneden. Het was kwart voor vijf en de taximeneer stond al te wachten dus vlot door naar het vliegveld een kleine tien minuten verder. Bij de securitycheck keek de man mij heel bevreemd aan en vroeg wat is dat? En dat waren dus mijn medicijnen toen was het goed en mocht ik door. Op het gemakje naar de gate en onderweg nog een beker yoghurt met fruit en jus d'orange voor mij en een XL koffie voor Chris, half uurtje wachten en we gingen met de bus naar het vliegtuig. Dus ik loop aan, en Chris vraagt terwijl ik wegloop of ik mijn handtas ook nodig heb.... Shit, ik ben er echt niet bij zo vroeg en met zo weinig aan slaap ☹. Gisteren gingen we op weg naar Düsseldorf en we rijden bij Panningen (acht kilometer van huis) en ik moest nog even pinnen en kom erachter dat ik mijn pantoffels aan heb... en mijn bergschoenen... die stonden dus thuis bij de achterdeur op de mat... Wat een zeef... ikke dan... dus ik gaan pinnen en naar het Kruidvat en Chris naar huis gegaan om de schoenen te halen. Klein detail ik heb nu dus weer een nieuwe ervaring erbij, zonder make-up de deur uit doe ik al een jaar, zonder mijn haar te doen de deur uit doe ik nu ongeveer een half jaar en gisteren dus door Panningen (stad) gelopen met mijn pantoffels... Echt ik hoop dat het hier stopt want "what's next?".

Alles in tussen bij elkaar en in de bus naar het vliegtuig, f#ck zo'n propellerding... shit dat vind ik echt helemaal niets... Maar ja, dan komt mijn duiveltje weer tevoorschijn om aan te geven dat het wel heel bijzonder zou zijn als ik door een vliegtuigcrash uiteindelijk zou overlijden... al die drama voor niets 😊. Omdat het licht sneeuwde en vroor moesten we eerst naar de de-iced plaats en daarna volgde een rustige goede vlucht van een uur. Bij het landen zagen we al dat er veel sneeuw lag, de kou viel ons eigenlijk wel mee, de wind is hier minder en toen de deuren open gingen stonden daar ons oom en tantetje (alsof we elkaar jaren niet gezien hadden volgde er een enorm onthaal 😊😊). Omdat ome Jac zijn arm ingetapet zit mocht Chris gelijk achter het stuur kruipen en gingen we via een hele mooie B-route langs 'ons oude Inzell" naar Krimml. Eerst zijn we nog in Inzell gestopt om koffie te drinken en wat te eten (it's me!!) helaas was het Rathhaus dicht en zijn we door gelopen naar een voor ons nieuwe zaak een heerlijke bakker met zitjes en nu komt het de meest luxueuze toiletten die ik ooit gezien heb (en dat zijn er héél wat in mijn geval) super mooie wasbakken, mooie kleuren en tegels, schitterende vloer, mooi printen, super accessoires en tot slot een muziekje met watervallen en tsjilpende vogels! Ik was echt perplext! Wij allemaal trouwens... en dat over een toilet! De broodjes en gebakjes en de drank waren trouwens ook van hele goede kwaliteit!! Daarna doorgereden en in Krimml aangekomen. Genoten van de rit, ook even in slaap gevallen want mijn ogen begaven het ondanks de schitterende aangezichten... En hier in het hotel, mooie kamer lekker ruim met zicht op de watervallen, het zonnetje schijnt, een super onthaal met de familie Looye gewoon helemaal top! Ik ben naar de kamer gegaan om een dutje te doen.. wat dus, hoe moe ik ook ben niet lukt! ☹. Maar ja, stukje typen ook leuk en stiekem toch ook wel even mijn oogjes dicht gehad. Vanavond gezellig met elkaar eten.... Life is good!

Fijne avond!