Ziekenboeg.....

Optimisme is een geluksmagneet. Als je positief blijft, zullen goede dingen en mooie mensen naar je toe trekken.

Omdat de griep mij niet los wil laten (ik ben ook zo gezellig en leuk 😊) is deze niet van de kalender maar van Twitter, een tweet van voor positiviteit. Gisteren ondanks de kei goede uitslag toch bij thuiskomst in elkaar gestort. Alles deed weer pijn (spieren dan) de klieren in mijn keel zijn net zo groot als golfballetjes nu heb ik geen verhoging maar serieus koorts 39.8 C. Uiteraard het ziekenhuis gebeld (op advies van de huisarts die toevallig belde) om even te vragen wat ik moest doen omdat ik gisteren mijn kuur heb gehad. Ik werd direct doorverbonden met de "nieuwe" oncoloog en zei stelde me gerust. Wel gaf ze aan dat het vaak moeilijk oordelen is of het een virus is of de kanker maar in dit geval is het vrij zeker het eerste. Dus, op bed veel paracetamol, goed drinken en rust geen verbetering en echt niets meer kunnen en boven de 40 C koorts dan bellen... Dat laatste (rusten) is bijna een levensmotto waar ik zo onderhand wel klaar mee ben. Maar ik moet zeggen ik ben echt niet lekker en dan slaap je veel (ja, zelfs zonder pilletjes) en heb je even geen moeite met rusten.

Niet alleen ik ben ziek maar Coopertje ook. Vannacht om kwart voor één moest Cooper voor het eerst overgeven, tweede keer om kwart over twee en de derde keer om tien voor half vier en bij de laatste keer werd Chris pas wakker... Moederinstinct denk ik van mijn kant dan. Om kwart voor vier toen we weer op bed lagen werd ik wakker van een poeplucht, dus ik zei ik ruik poep. Chris, die half sliep, zei subtiel dat hij net een windje had gelaten dus ondanks de stank moest ik wel lachen, nee Chris deze lucht is zelf voor jou te erg. Dus weer uit bed en ja hoor de overloop onder de poep met een spoortje van druppels naar de logeerkamer en daar lag nog meer en ook bloed.... Ah, arme Cooper dus ik met mijn pijnlijke "ouwe" lijf (samen met Chris) de boel opgeruimd en de honden even naar buiten gedaan. Cooper onder het oog, of eigenlijk onder de lichtstraal, van een zaklamp om te controleren hoe en wat eruit kwam. Omdat het boven rood vers bloed was weet ik dat het negen van de tien keer door het persen komt als ze ziek zijn. Buik voelde soepel aan dus waarschijnlijk een virusje. Half vijf lagen we weer op bed en nu "mochten" we blijven liggen tot acht uur. Cooper was niet echt sloom maar uit voorzorg geen eten gegeven. Later in de ochtend werd hij echt sloom en ziekig dus toch maar naar de dierenarts. Maar hoe moesten we dat doen? Chris werken, mijn ouders naar de kapper en ik die niet naar buiten of uit bed ging... Normaal komt de dierenarts naar huis dan maar ze was alleen vandaag dus ook dat zat er niet in. En wat is het dan toch fantastisch als je lieve buuf met je zieke hondje in een grote bus naar de dierenarts in Panningen rijdt! Zo dankbaar voor al die mensen om ons heen die altijd maar klaar staan Y. Conclusie Cooper heeft een flink darmvirus en heeft twee prikjes gehad (waardoor hij direct al kwispelend door de woonkamer loopt) en pillen voor komende dagen. Ik zeg geef mij ook zo'n prikje 😊....

Fijne avond.