Zijn we weer....

-WARNING- De tekst hieronder bevat onsamenhangend heden en geraaskal. Het grove taalgebruik is er enigszins uitgelaten. Lezen kan aanstootgevend zijn en geschiedt op eigen risico.Wees je allerbeste jij, iemand van wie jij houden zou. Maar onthoud daar altijd bij, nooit voor een ander, maar voor jou.Gekregen van ´mijn´ lieve stoere strijder. Bijzonder hoe in je leven vriendschappen komen en gaan. Mensen die je dacht te `houden en hebben´ voor het leven die helaas verdwijnen als de dag voor de nacht. Dan diegene die op je pad komen daar waar je het niet verwacht die het leven een stuk fijner maken en zelfs accepteren als je jezelf bloot geeft (gelukkig letterlijk en niet figuurlijk dat scheelt een hele hoop) met al je gebreken maar vooral het mooie in je zien. Terwijl ik dit typ denk ik gelijk 'mooie' dan hebben ze vast ogen met super filters. Nee gekheid, het innerlijke bedoel ik met mooie en geloof het of niet ik heb echt ook mijn goede kanten!

Zo, daar ben ik weer gewoon maandag voor het laatst geschreven! En wat heb ik de afgelopen dagen dan gedaan bedenk ik me nu? Afgezien van het verven (nog steeds...) heb ik veel geslapen. Ik denk dat het komt dat alles wat ik wil (en mezelf opleg) net een tandje teveel is. Wetende dat ik soms meer rust moet nemen of in ieder geval tussendoor mijn rust moet pakken, lukt dat op het moment niet. Waardoor het komt, geen idee. Ik vraag het mezelf ook echt constant af. Ik heb bepaalde dingen in mijn hoofd die ik gedaan wil hebben (werkzaamheden) en daar ben ik dan teveel mee bezig denk ik. Verven is nu ook niet meer therapeutisch maar eerder dwangmatig. Vandaag het eerste begin gemaakt met de kozijnen van de grote stal. Blijk ik de verkeerde kleur verf gekocht te hebben...chips ik wilde de crème kleurige kleur wit nu weet ik RAL 9010 maar ik dacht in de winkel 9001. Dus nu heb ik één kozijn af en heb net besloten dat het echt niet mooi is. In plaats van een RAL nummer stond er ivoor wit op en het plaatje. Dit was in mijn ogen dus wel de crème kleur. Want er stond echt wit naast en dat was écht wit, dat dacht ik in de winkel tenminste... Niets blijkt dus minder waar, mijn hemel wat bestaan er veel verschillende kleuren wit... Dus nu zit ik met een pot van 2.5 liter waar ik echt niet mee verder wil. Mijn vader zegt dat het er fris uit ziet en dat het goed is. Helaas ben ik echt een zeikerd en vind ik het niet mooi en ga het ook niet mooi vinden. Dilemma!!

Dinsdag en woensdag zijn mijn zus en haar vriendin Lydia hier geweest. Dubbel genieten voor mijn ouders, kids (oude, hele oude) weer samen thuis. Dat gevoel zal ik nooit kennen, ik vergelijk het met mijn diertjes maar vraag me soms stiekem af of dat überhaupt wel in de buurt komt? Hoe het ook is, het was even genieten. Mijn verfdwang was wel soms groter dan even gezellig te zitten. Maar de tijd die we hadden (te snel voorbij) was heerlijk. Vooral het uit eten dinsdagavond met pap, mam, tante Tinus en ome Jac, Patries, Lydia en Chris. Was een aangename ontsnapping als het ware. Ik sluit me op en sluit me af. Dit is al een paar maanden aan de gang maar toch de momentjes buiten de deur zijn fijn. Dat op en afsluiten heeft ook te maken met het buiten de deur gaan en er verzorgt uit zien. Gewoon geen zin om mijn haar te doen, geen zin om enigszins leuk er uit te zien, nagels zien er niet uit zowel op de tenen als mijn tentakels. Zoals ik eerder aangaf heb ik er een tijd niets om gegeven hoe ik eruit zag en ging gewoon overal heen (hoogtepunt op mijn pantoffels in Panningen) maar dat wil ik ook niet meer. Eigenlijk moet er zo'n soort gordijn zijn waar je doorheen loopt en alles even gladgetrokken wordt, en gepimpt! Ja, dat zou wel een uitkomst zijn... Wishfull thinking.... Morgen moet ik naar Maastricht dus dat is in ieder geval een reden om nu even mezelf grondig onder handen (en mes) te nemen! En dat... ga ik nu maar eens doen!

Fijne avond.